اوضاع خاص اجتماعی کشور و از بین رفتن جمعیت و ظهور نسلی جدید با گفتمان ، اندیشه و بینش متفاوت شرایط بی سابقه ای را برای این دوره از انتخابات ایجاد کرده و فضایی مبهم و مرموز ایجاد کرده است.
از یک سو نمی توان از حساسیت و اهمیت حفظ موقعیت انتخابات ریاست جمهوری و حفظ اعتبار دموکراتیک چشم پوشی کرد و از طرف دیگر اصل رأی دادن و عدم تمایل به شرکت در این انتخابات بی اعتنایی به شهروندان است. خیلی جدی شده است.
برخی از نیروهای سیاسی ، بدون شرم و پنهان کاری حداقل مشارکت و حداکثر پیروزی ، ترجیح می دهند میزان مشارکت مردم را کاهش دهند و نامزد را با رأی بسیار اندک به ریاست جمهوری ترجیح دهند ، در حالی که برخی دیگر ناامید و ناامید کننده نامزد هستند. آنها تبدیل شدهاند به.
بنابراین ، به نظر می رسد که این سیستم در یک معضل بسیار تعیین کننده و قاطع قرار دارد.
اگر قرار است مهمترین عنصر هویت و عزت جمهوری اسلامی ایران ، یعنی دموکراسی ، حفظ و حفظ شود ، برای اولویت بندی و تشویق مشارکت مخاطبان ، لازم است سیستم برخی از موضوعات مطلوب خود را تنزل دهد.
به خودی خود ، نمی توان اعتماد به نفس مردم را بازسازی کرد و اثرات چرخش فعلی مردم را با کلیشه ها و اقدامات ظاهری و گذرا از بین برد و تکرار برنامه های سطحی قبلی هرگز راه حل نخواهد بود.
روشن است که اگر هیچ تغییر جدی و بنیادی برای جلب افکار عمومی و تمایل به شرکت در انتخابات ایجاد نشود و هیچ راه حلی برای گره کور ناامیدی و اکراه افکار عمومی اتخاذ نشود ، رأی خطرناک و موثر منفی مردم محسوب نمی شود. تشدید خواهد شد.
نظام جمهوری اسلامی در یک لحظه سرنوشت ساز قرار دارد. آیا وی با پیروی از روند کنونی و محدود کردن انتخاب افراد از میان نامزدهای دوگانه موجود ، یا با پذیرش درد و خونریزی یک عمل جدی و ایجاد تغییرات شدید و هموار سازی زمینه برای نامزدهای کاملاً جدید ، ضربه ای به افتخار بزرگ دموکراسی را خواهد پذیرفت؟ آن را به عموم مردم بدهید.
* منتشر شده در شهر آرا