مردم دنیا چگونه چای می‌خورند؟

خبر فوری پلاس: تاریخچه گیاه چای به 5 هزار سال قبل باز می گردد، اما سهم آن در سلامت، فرهنگ و توسعه اجتماعی و اقتصادی همچنان حفظ شده است. امروزه چای در 35 کشور جهان کشت می شود و زندگی میلیون ها کشاورز به ویژه کشاورزان خرده پا به این صنعت وابسته است. این گیاه محبوب اولین بار در چین کشف شد و برای خواص درمانی و رنگ آمیزی آن مورد استفاده قرار گرفت. چای راه درازی را طی کرده است تا به دومین نوشیدنی محبوب در جهان تبدیل شود.

چین، چای، متاسفم!

فرهنگ چای چینی از نظر تهیه، طعم و مصرف با کشورهای اروپایی مانند انگلستان و سایر کشورهای آسیایی مانند ژاپن، کره و ویتنام متفاوت است. طبق سنت چینی، نسل جوان باید با آوردن یک فنجان چای احترام خود را به نسل بزرگتر و بزرگترها نشان دهند. دعوت از سالمندان به چای در رستوران ها یک فعالیت سنتی تعطیلات است. در گذشته افرادی از طبقات پایین جامعه برای طبقات بالاتر جامعه چای تهیه می کردند. امروزه با آزادسازی روزافزون جامعه چین، این قانون و مفهوم کمتر رایج شده است.

در فرهنگ چینی، چای ممکن است به عنوان بخشی از یک عذرخواهی رسمی ارائه شود. به عنوان مثال، کودکان آزار دیده ممکن است به والدین خود چای بدهند که نشانه توبه و تسلیم باشد.

روش های مختلفی برای تهیه چای چینی برای مناسبت های مختلف وجود دارد. به عنوان مثال، چای سبز لطیف تر از چای کامل یا چای سیاه است، بنابراین چای سبز باید با آب خنک دم شود. غیر رسمی ترین روش برای تهیه چای، افزودن برگ های چای به قوری پر از آب داغ است. این روش معمولا در منازل و رستوران ها انجام می شود. روش دیگر برای سرو چای استفاده از یک کاسه شیشه ای کوچک به نام «گیوان» است.

ژاپن و یک چای شاعرانه!

مراسم نوشیدن چای یا مراسم چای که یکی از آیین های سنتی اصیل ژاپن و عناصر مهم فرهنگی است، در زبان ژاپنی «چانویو»، «چادو» یا «سادو» نامیده می شود. در مراسم چای به شخصی که چای را تهیه می کند «میزبان» یا «استاد چای» می گویند. میزبان مهمانان را به محلی که مراسم برگزار می شود به نام «چایخانه» دعوت می کند که معمولاً قصری در داخل باغ است. کف اتاق چای مانند خانه های سنتی ژاپنی از “تاتامی” ساخته شده است. در روز مراسم، مهمانان ابتدا در باغ یا اتاق انتظار می نشینند و منتظر اعلام میزبان هستند.

پس از تمیز شدن چایخانه و آماده شدن تزیینات آن، «استاد چای» مهمانان را به داخل فرا می خواند. پس از نشستن مهمانان، نقش استاد چای به عنوان میزبان شروع به سرگرم کردن مهمانان با حرکات استادانه و شاعرانه خود می کند. میزبان آب را می جوشاند و پودر چای سبز به نام «ماچا» را با استفاده از برس چوبی ساخته شده از چوب بامبو به نام «چسان» در یک کاسه آب جوش حل می کند. وقتی چای آماده شد، آن را در فنجانی بین مهمانان رد می کنند و همه کمی می نوشند. یک شیرینی کوچک معمولا با چای سرو می شود.

ماسالای هندی لطفا!

حتما اسم «چای ماسالا» را شنیده اید. ترکیبی از چای سیاه غلیظ هندی که با شیر و ادویه‌هایی مانند دارچین، جوز هندی و زنجبیل سرو می‌شود، اما کل فرهنگ چای هندی در «ماسالا» خلاصه نمی‌شود. چای هندی شغل آفرینی خوبی است و منجر به حضور «چایوالا» در گوشه و کنار خیابان ها شده است. «چایوالا» شخصی است که در خیابان‌ها یا مغازه‌های کوچک کنار جاده‌ای شبه قاره هند چای تهیه، می‌فروشد یا سرو می‌کند.

آنها بخشی از فرهنگ شبه قاره هستند. همانطور که «ماسالا» چای و والا نشان دهنده شخصی است که کار را انجام می دهد، «چای والا» نیز فروشنده چای در خیابان است.

مراکش و چای کاملا مردانه!

در مراکش، روش تهیه چای سبز و معمولاً نوشیدن آن با غذا شامل یک عمل سنتی به نام «آچای» است. چای نعناع مراکشی اکنون در تمامی کشورهای آفریقای جنوبی جایگاه ویژه ای دارد و گردشگران عرب علاقه خاصی به آن دارند. در این کشور چای در تمام ساعات روز در دسترس است. دم کردن چای مراکشی به طور سنتی فقط توسط مردان انجام می شود.

مراکشی ها گاهی اوقات از مهمانان در خانه با چای استقبال می کنند که البته توهین آمیز است. در مراکش برای تهیه چای ابتدا آن را با آب جوش می شویند تا تلخی چای از بین برود. سپس چای را قبل از خشک شدن کامل در آب جوش ریخته و اجازه دهید کاملا دم بکشد. در نهایت مقداری شکر و نعناع تازه اضافه می شود و چای مراکشی آماده است.

“چای نعناع مغرب” یا چای مراکشی به طور سنتی سه بار سرو می شود که هر فنجان چای طعم منحصر به فردی دارد. یک ضرب المثل معروف در مورد این چای وجود دارد که می گوید: فنجان اول مانند زندگی گرم است، فنجان دوم مانند عشق قوی است و فنجان سوم به تلخی مرگ است. خانواده.و نشانه مهمان نوازی است و به مهمانان عرضه می شود.

چای روسیه و سماور!

یکی از نوشیدنی های محبوب روس ها چای است. مردم روسیه در شرایط مختلف از این نوشیدنی داغ استفاده می کنند و در واقع چای بخشی از فرهنگ آنهاست. سرو چای در روسیه شبیه ایران است و در هر خانواده روسی سماور یافت می شود.

اولین سماور در سال 1820 در روسیه ساخته شد. در زبان روسی کلمه سماور به معنای خودجوش است. در ابتدا از سماور برای تهیه قهوه و سپس چای استفاده می شد. اولین سماورهای ساخته شده بسیار ساده بودند، اما بعدها بسته به نحوه استفاده مردم، در اشکال و اندازه های مختلفی تولید شدند. بیشتر سماورهای کوچک در منازل و ادارات مورد استفاده قرار می گرفتند و برخی در اندازه های بزرگتر برای استفاده در مکان های عمومی ساخته می شدند. جنس سماور عموماً برنج، نیکل، آهن یا نقره است.

در روسیه چای سیاه و شیرین می نوشند. چای سیاه معمولا با شکر شیرین می شود. در روسیه از مربا یا مارمالاد نیز برای شیرین کردن چای سیاه و حل کردن آن در یک فنجان چای استفاده می شود.

چای انگلیسی؛ عصر دلپذیر!

قهوه خانه های لندن برای اولین بار چای را به مردم انگلیس معرفی کردند. یکی از تاجران معروف چای به نام توماس گاروی که یک کافی شاپ در خیابان اکسچنج لندن داشت، نقش مهمی در این امر داشت. او از سال 1657 چای دم می کرد و به مشتریان چای خشک می داد. سه سال بعد، او آگهی فروش چای به مردم را منتشر کرد که در متن آن نوشته بود: «به بدن خود انرژی بدهید و ذهن خود را از پیری دور نگه دارید».

اما مراسم «چای بعد از ظهر» اولین بار توسط شخصی به نام «آنا» هفتمین بانوی دوک بدفورد انجام شد. در اوایل دهه 1800، او نوشیدن چای را با خانواده بین شام و ناهار و عصر پیشنهاد کرد. این عادت خیلی زود در میان طبقه کارگر که بعد از ناهار زیاد غذا نمی خوردند رایج شد و در نهایت در بریتانیای کبیر به یک فرهنگ رایج تبدیل شد.

انتهای پیام