آموزش اصطلاحات ارز دیجیتال

درک زبان دنیای ارزهای دیجیتال برای هر کسی که قصد ورود به این حوزه نوظهور و هیجان انگیز را دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است. این راهنما جامع ترین منبع برای آشنایی با اصطلاحات ارز دیجیتال است که به شما کمک می کند تا با اعتماد به نفس در مسیر یادگیری و فعالیت در این بازار گام بردارید. دنیای رمزارزها، با بلاکچین و فناوری های وابسته به آن، زبان خاص خود را دارد که برای مبتدیان می تواند کمی پیچیده به نظر برسد. اما با مطالعه این واژه نامه، خواننده درمی یابد که چگونه می تواند به یک تریدر یا سرمایه گذار آگاه تبدیل شود و حتی به جنبه های فنی بلاکچین نیز تسلط یابد. این مجموعه جامع، مفاهیم را از پایه تا پیشرفته، با زبانی ساده و روان توضیح می دهد.

سفر به دنیای ارزهای دیجیتال می تواند تجربه ای بی نظیر باشد، اما درست مانند ورود به هر سرزمین جدیدی، آشنایی با زبان بومی آن ضروری است. بدون درک اصطلاحات پایه ارز دیجیتال، گویی در میان انبوهی از اطلاعات گم شده ایم و نمی توانیم مسیر درست را پیدا کنیم. این فرهنگ لغت رمزارزها، همان قطب نمایی است که راه را به ما نشان می دهد. از ساده ترین مفاهیم تا پیچیده ترین اصطلاحات بلاکچین، همه و همه در این مقاله گردآوری شده اند تا هیچ ابهامی برای خواننده باقی نماند. هدف این است که هر فردی، از تازه واردترین علاقه مند تا سرمایه گذار نیمه حرفه ای، بتواند با اطمینان کامل در این بازار فعالیت کند و اخبار و تحلیل ها را با درک عمیق تری دنبال کند.

چرا باید اصطلاحات ارز دیجیتال را یاد بگیریم؟

یادگیری اصطلاحات ارز دیجیتال تنها به معنای دانستن چند واژه نیست؛ بلکه دریچه ای است به سوی درک عمیق تر و تصمیم گیری های آگاهانه تر در این بازار. این آشنایی به افراد کمک می کند تا پیچیدگی های تحلیل های بازار را بهتر بفهمند و در مواجهه با نوسانات، دچار سردرگمی نشوند.

• درک بهتر اخبار و تحلیل های بازار: با تسلط بر این واژه ها، خواننده می تواند اخبار و گزارش های مربوط به بازار کریپتو را به سادگی تحلیل کرده و از پیام های پنهان آن آگاه شود.
• تصمیم گیری آگاهانه تر در سرمایه گذاری و ترید: شناخت اصطلاحات ترید ارز دیجیتال، ابزاری قدرتمند برای اتخاذ تصمیمات منطقی و به دور از هیجان است. این دانش، مسیر سرمایه گذاری را برای افراد روشن تر می کند.
• جلوگیری از کلاهبرداری و اشتباهات رایج: بسیاری از کلاهبرداری ها در این حوزه، بر پایه ناآگاهی افراد از مفاهیم و اصطلاحات صورت می گیرد. با افزایش دانش، افراد می توانند خود را در برابر این خطرات محافظت کنند.
• مشارکت فعال تر در جامعه رمزارزها: درک اصطلاحات به خواننده امکان می دهد که در بحث ها و گفتگوهای جامعه کریپتوکارنسی شرکت کند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارد.

اصطلاحات پایه و مفاهیم اساسی بلاکچین

شروع مسیر یادگیری اصطلاحات ارز دیجیتال با مفاهیم اساسی بلاکچین است. این بخش به مثابه ستون فقرات درک دنیای کریپتوکارنسی عمل می کند و شناخت دقیق آن ها برای هر تازه واردی ضروری است. با این اصطلاحات، افراد درک می کنند که رمزارزها چگونه کار می کنند و چه ویژگی های منحصربه فردی دارند.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency)

ارز دیجیتال به پول دیجیتالی اشاره دارد که با استفاده از رمزنگاری برای تأمین امنیت تراکنش ها و کنترل ایجاد واحدهای جدید طراحی شده است. این نوع ارز، برخلاف ارزهای فیات، معمولاً غیرمتمرکز عمل می کند و توسط هیچ دولت یا نهاد مرکزی کنترل نمی شود. تجربه استفاده از آن، حسی از استقلال مالی را به همراه دارد.

بلاکچین (Blockchain)

بلاکچین یک فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است که در آن سوابق تراکنش ها در بلوک های رمزنگاری شده ذخیره می شوند و به صورت زنجیره ای به یکدیگر متصل می گردند. هر بلوک شامل هش بلوک قبلی است که این ساختار، امنیت و شفافیت بلاکچین را تضمین می کند. این فناوری، ستون فقرات اکثر رمزارزها به شمار می رود و درک آن برای فهم چگونگی عملکرد آن ها حیاتی است.

غیرمتمرکز (Decentralized)

اصطلاح غیرمتمرکز به سیستمی اشاره دارد که هیچ نهاد یا مرجع مرکزی برای کنترل و مدیریت آن وجود ندارد. در یک شبکه غیرمتمرکز، قدرت و تصمیم گیری بین تمامی شرکت کنندگان در شبکه توزیع می شود. این ویژگی، یکی از مهم ترین مزایای بلاکچین است که آن را در برابر سانسور و دستکاری مقاوم می سازد و به کاربران حس مالکیت و کنترل می دهد.

همتا به همتا (Peer-to-Peer – P2P)

یک شبکه P2P به کاربران اجازه می دهد تا بدون نیاز به واسطه مرکزی، به طور مستقیم با یکدیگر تعامل و معامله داشته باشند. این مدل، پایه و اساس بسیاری از تراکنش های ارز دیجیتال است و به افراد امکان می دهد تا دارایی های خود را به صورت مستقیم و بدون دخالت شخص ثالث ارسال و دریافت کنند. این تجربه، حس آزادی و کارایی را به ارمغان می آورد.

دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger Technology – DLT)

DLT فناوری ثبت اطلاعات در شبکه ای از کامپیوترهاست که در آن هر شرکت کننده یک کپی از دفتر کل را در اختیار دارد. این سیستم شفافیت را افزایش می دهد زیرا هر تغییری در اطلاعات باید توسط اکثریت شبکه تأیید شود. بلاکچین نمونه ای از DLT است که به دلیل این ویژگی، امنیت و اعتبار بالایی دارد.

قرارداد هوشمند (Smart Contracts)

قراردادهای هوشمند، برنامه هایی هستند که بر روی بلاکچین اجرا می شوند و شرایط یک توافق نامه را به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه، بررسی و اجرا می کنند. این قراردادها طوری برنامه ریزی شده اند که در صورت تحقق شرایط از پیش تعیین شده، تراکنش را انجام دهند. این مفهوم، دنیایی از امکانات را در حوزه های مختلف، از امور مالی تا لجستیک، باز می کند و تجربه انجام کارهای پیچیده را ساده می سازد.

توکن (Token) و کوین (Coin)

کوین (Coin)، یک ارز دیجیتال مستقل است که بلاکچین مخصوص به خود را دارد (مانند بیت کوین و اتریوم). در مقابل، توکن (Token)، بر روی بلاکچین یک کوین دیگر ساخته می شود (مانند توکن های ERC-20 بر بستر اتریوم). توکن ها می توانند کاربردهای متنوعی از جمله دسترسی به خدمات، نمایندگی دارایی ها یا حق رأی در یک پروژه داشته باشند. درک تفاوت این دو، به افراد در شناخت بهتر پروژه های رمزارزی کمک می کند.

آلت کوین (Altcoin)

آلت کوین اصطلاحی است که به تمامی ارزهای دیجیتال به جز بیت کوین اطلاق می شود. این کلمه مخفف Alternative Coin به معنای کوین جایگزین است. هزاران آلت کوین وجود دارد که هر کدام با هدف و فناوری متفاوتی توسعه یافته اند. تجربه کشف و تحقیق درباره آلت کوین ها، برای بسیاری از سرمایه گذاران جذاب است.

وایت پیپر (Whitepaper) و رودمپ (Roadmap)

وایت پیپر (Whitepaper)، سندی جامع است که توسط توسعه دهندگان یک پروژه رمزارزی منتشر می شود و جزئیات فنی، اهداف، فناوری و مدل اقتصادی آن پروژه را شرح می دهد. مطالعه وایت پیپر، به افراد بینشی عمیق از ماهیت و پتانسیل پروژه می دهد. رودمپ (Roadmap) نیز نقشه ای است که مراحل توسعه و اهداف آتی پروژه را در یک بازه زمانی مشخص ترسیم می کند. بررسی این دو سند، به سرمایه گذاران کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه تری بگیرند.

اصطلاحات مرتبط با امنیت و کیف پول ها

در دنیای ارزهای دیجیتال، امنیت دارایی ها از اهمیت حیاتی برخوردار است. شناخت اصطلاحات کیف پول ارز دیجیتال و مفاهیم امنیتی، به افراد کمک می کند تا دارایی های خود را به درستی مدیریت کرده و از آن ها محافظت کنند. این بخش به افراد می آموزد که چگونه با اطمینان خاطر در این بازار فعالیت کنند.

کیف پول ارز دیجیتال (Wallet)

کیف پول ارز دیجیتال، یک نرم افزار یا سخت افزار است که به کاربران امکان می دهد رمزارزهای خود را ذخیره، ارسال و دریافت کنند. این کیف پول ها در واقع، کلیدهای خصوصی افراد را مدیریت می کنند که دسترسی به دارایی های دیجیتال را ممکن می سازد. انتخاب کیف پول مناسب، تجربه ای امن و راحت را برای کاربران فراهم می کند.

کلید عمومی (Public Key) و کلید خصوصی (Private Key)

کلید عمومی (Public Key)، آدرسی است که افراد می توانند آن را با دیگران به اشتراک بگذارند تا رمزارز دریافت کنند؛ شبیه به شماره حساب بانکی. در مقابل، کلید خصوصی (Private Key)، یک رمز عبور مخفی و بسیار مهم است که دسترسی به رمزارزهای موجود در کیف پول را فراهم می کند و هرگز نباید با کسی به اشتراک گذاشته شود. نگهداری امن کلید خصوصی، مانند حفاظت از گنجینه ای ارزشمند است.

عبارت بازیابی/سید فریز (Seed Phrase/Recovery Phrase)

عبارت بازیابی، مجموعه ای از ۱۲ تا ۲۴ کلمه است که به عنوان پشتیبان برای کلیدهای خصوصی افراد عمل می کند. در صورت گم شدن یا خراب شدن کیف پول، می توان با استفاده از این عبارت، دارایی ها را بازیابی کرد. نگهداری از سید فریز، همانند نگهداری از کپی کلیدهای گاوصندوق، حیاتی و بسیار مهم است.

کیف پول گرم (Hot Wallet) و کیف پول سرد (Cold Wallet)

کیف پول گرم (Hot Wallet)، کیف پولی است که به اینترنت متصل است (مانند کیف پول های موبایل یا تحت وب) و برای تراکنش های روزمره مناسب است، اما ریسک امنیتی بالاتری دارد. کیف پول سرد (Cold Wallet)، کیف پولی است که آفلاین است (مانند کیف پول های سخت افزاری یا کاغذی) و برای ذخیره سازی بلندمدت و امن دارایی های بزرگ توصیه می شود. انتخاب بین این دو، به میزان دارایی و نحوه استفاده افراد بستگی دارد.

کیف پول سخت افزاری (Hardware Wallet)

کیف پول سخت افزاری، دستگاهی فیزیکی و آفلاین است که کلیدهای خصوصی را به صورت امن ذخیره می کند. این کیف پول ها به دلیل عدم اتصال مداوم به اینترنت، از بالاترین سطح امنیت برخوردارند و برای نگهداری دارایی های زیاد، ایده آل هستند. تجربه استفاده از آن ها، حس آرامش و امنیت را به کاربران می بخشد.

کیف پول کاغذی (Paper Wallet)

کیف پول کاغذی، نسخه ای چاپی از کلیدهای عمومی و خصوصی افراد است که به صورت آفلاین نگهداری می شود. هرچند امنیت بالایی دارد، اما در برابر آسیب های فیزیکی مانند آتش سوزی یا گم شدن، آسیب پذیر است. این روش، بیشتر برای افراد بسیار محتاط مناسب است.

کیف پول حضانتی (Custodial Wallet) و غیرحضانتی (Non-Custodial Wallet)

در کیف پول حضانتی (Custodial Wallet)، یک شرکت یا صرافی، مسئولیت نگهداری کلیدهای خصوصی را بر عهده دارد و افراد به طور مستقیم مالک کلیدهای خود نیستند. این نوع کیف پول معمولاً در صرافی های متمرکز یافت می شود. در مقابل، کیف پول غیرحضانتی (Non-Custodial Wallet)، کنترل کامل کلیدهای خصوصی را به خود افراد می دهد که مسئولیت بیشتری را نیز به همراه دارد، اما تجربه مالکیت واقعی را فراهم می کند.

Multi-signature Wallet

کیف پول چند امضایی، نوعی کیف پول است که برای تأیید یک تراکنش، نیاز به چندین امضا دارد. این ویژگی امنیت را به شدت افزایش می دهد، زیرا برای انجام هرگونه عملیاتی، باید چند نفر به طور همزمان آن را تأیید کنند. این کیف پول برای حساب های مشترک یا سازمانی بسیار مناسب است.

تایید هویت (KYC – Know Your Customer) و ضد پولشویی (AML – Anti-Money Laundering)

تایید هویت (KYC)، فرآیندی است که صرافی ها و موسسات مالی برای شناسایی هویت کاربران خود انجام می دهند تا از فعالیت های غیرقانونی جلوگیری کنند. ضد پولشویی (AML) نیز مجموعه ای از قوانین و مقررات است که برای مقابله با پولشویی و تأمین مالی تروریسم طراحی شده اند. این اقدامات، برای ایجاد یک محیط مالی امن تر و مطابق با قوانین بین المللی ضروری هستند.

۲FA (Two-Factor Authentication)

۲FA یا احراز هویت دو عاملی، یک لایه امنیتی اضافی است که برای محافظت از حساب های کاربری استفاده می شود. علاوه بر رمز عبور، کاربر باید یک عامل تأیید دوم (مانند کد ارسال شده به تلفن همراه یا تأییدیه از یک برنامه احراز هویت) را نیز ارائه دهد. فعال سازی ۲FA، به کاربران حس امنیت بیشتری می بخشد و دسترسی غیرمجاز را به شدت دشوار می کند.

اصطلاحات استخراج (Mining) و مکانیسم های اجماع

استخراج، فرآیند حیاتی است که رمزارزهای جدید را به وجود می آورد و امنیت شبکه بلاکچین را تأمین می کند. درک اصطلاحات استخراج ارز دیجیتال، به افراد کمک می کند تا از چگونگی عملکرد این بخش اساسی در دنیای کریپتو آگاه شوند. این بخش به افرادی که به جنبه های فنی بلاکچین علاقه مندند، بینش عمیقی ارائه می دهد.

استخراج (Mining)

استخراج یا ماینینگ، فرآیند اعتبارسنجی تراکنش ها و افزودن بلوک های جدید به بلاکچین است. ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی خود، پازل های پیچیده ریاضی را حل می کنند و در ازای آن، پاداش بلاک را دریافت می کنند. این فرآیند، امنیت شبکه را تضمین می کند و از دو بار خرج شدن جلوگیری می کند.

ماینر (Miner) و ریگ استخراج (Mining Rig)

ماینر (Miner)، فرد یا دستگاهی است که در فرآیند استخراج شرکت می کند. ریگ استخراج (Mining Rig)، مجموعه ای از سخت افزارهای کامپیوتری قدرتمند (مانند کارت های گرافیک یا ASIC) است که به طور خاص برای انجام عملیات استخراج رمزارزها طراحی شده اند. ساخت و راه اندازی یک ریگ استخراج، تجربه ای فنی و چالش برانگیز است.

مزرعه استخراج (Mining Farm)

مزرعه استخراج، یک مرکز بزرگ و متشکل از تعداد زیادی ریگ استخراج است که در یک مکان واحد جمع شده اند. این مزارع با هدف استخراج مقادیر زیادی رمزارز به صورت صنعتی فعالیت می کنند و به دلیل مصرف بالای انرژی، معمولاً در مناطق با برق ارزان احداث می شوند.

مکانیسم اجماع (Consensus Mechanism)

مکانیسم اجماع، مجموعه ای از پروتکل ها و الگوریتم هاست که در یک شبکه بلاکچین غیرمتمرکز، تضمین می کند تمامی شرکت کنندگان بر سر یک نسخه واحد از دفتر کل به توافق برسند. این مکانیسم، ستون فقرات امنیت و یکپارچگی بلاکچین است و از حملات مخرب جلوگیری می کند. دو نوع اصلی آن، اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) هستند.

اثبات کار (Proof of Work – PoW)

PoW، مکانیسم اجماعی است که در آن ماینرها برای حل پازل های پیچیده ریاضی با یکدیگر رقابت می کنند. اولین ماینری که پاسخ را پیدا کند، بلوک جدید را به بلاکچین اضافه کرده و پاداش دریافت می کند. بیت کوین از این مکانیسم استفاده می کند. تجربه رقابت در PoW، حسی از یک ماراتن فکری را به همراه دارد.

اثبات سهام (Proof of Stake – PoS)

PoS، مکانیسم اجماعی است که در آن، اعتبارسنج ها (Validators) بر اساس مقدار رمزارزی که در شبکه «قفل» کرده اند (استیک کرده اند)، برای تأیید بلوک های جدید انتخاب می شوند. هرچه میزان سهام یک فرد بیشتر باشد، شانس بیشتری برای اعتبارسنجی و دریافت پاداش دارد. اتریوم ۲.۰ از این مکانیسم استفاده می کند که مصرف انرژی کمتری نسبت به PoW دارد.

اثبات سهام نمایندگی شده (Delegated Proof of Stake – DPoS)

DPoS، نسخه ای پیشرفته تر از PoS است که در آن، دارندگان رمزارز به نمایندگانی رأی می دهند تا تراکنش ها را تأیید کرده و بلوک های جدید را تولید کنند. این مدل، مقیاس پذیری و سرعت بیشتری را ارائه می دهد، اما نیازمند اعتماد به نمایندگان منتخب است.

هش ریت (Hash Rate) و سختی شبکه (Difficulty)

هش ریت (Hash Rate)، سرعت و توان محاسباتی کلی شبکه بلاکچین برای پردازش تراکنش هاست. هرچه هش ریت بالاتر باشد، شبکه امن تر است. سختی شبکه (Difficulty)، معیاری است که نشان می دهد حل پازل های استخراج چقدر دشوار است. این سختی به طور خودکار تنظیم می شود تا زمان تولید بلوک ها ثابت بماند، بدون توجه به تغییرات در هش ریت کلی شبکه.

پاداش بلاک (Block Reward)

پاداش بلاک، مقدار رمزارزی است که به ماینر یا اعتبارسنجی که موفق به افزودن یک بلوک جدید به بلاکچین می شود، تعلق می گیرد. این پاداش، مشوق اصلی برای مشارکت در فرآیند استخراج و حفظ امنیت شبکه است.

هاوینگ (Halving)

هاوینگ، رویدادی است که در برخی از رمزارزها (مانند بیت کوین) اتفاق می افتد و در آن پاداش بلاک به نصف کاهش می یابد. این رویداد به طور دوره ای (حدوداً هر چهار سال یک بار در بیت کوین) رخ می دهد و با کاهش عرضه رمزارزهای جدید، به کنترل تورم و افزایش ارزش آن کمک می کند.

استخر استخراج (Mining Pool)

استخر استخراج، گروهی از ماینرها هستند که قدرت محاسباتی خود را با یکدیگر ترکیب می کنند تا شانس حل پازل های استخراج و دریافت پاداش بلاک را افزایش دهند. پاداش دریافتی سپس بر اساس میزان مشارکت هر ماینر بین آن ها تقسیم می شود. این همکاری، تجربه استخراج را برای ماینرهای کوچک تر سودآورتر می کند.

استخراج ابری (Cloud Mining)

استخراج ابری، خدماتی است که به کاربران امکان می دهد بدون نیاز به خرید و نگهداری سخت افزارهای استخراج، توان محاسباتی را از شرکت های ارائه دهنده اجاره کنند. این روش، ورود به دنیای استخراج را برای افراد ساده تر می کند، اما با ریسک هایی نیز همراه است.

ASIC (Application-Specific Integrated Circuit)

ASIC، سخت افزارهای اختصاصی هستند که به طور خاص برای استخراج یک رمزارز خاص طراحی و بهینه سازی شده اند. این دستگاه ها در مقایسه با کارت های گرافیک یا CPU، کارایی بسیار بالاتری در استخراج رمزارزهای خاص دارند و برای ماینرهای جدی، ضروری هستند.

اصطلاحات صرافی ها و معاملات (Trading)

برای هر فردی که قصد ترید ارز دیجیتال را دارد، آشنایی با اصطلاحات صرافی ها و معاملات، گامی اساسی است. این بخش به افراد کمک می کند تا در محیط صرافی ها با اطمینان عمل کنند و مفاهیم پیچیده بازار را به سادگی درک کنند. این دانش، تجربه معاملاتی افراد را بهبود می بخشد.

صرافی متمرکز (Centralized Exchange – CEX) و غیرمتمرکز (Decentralized Exchange – DEX)

صرافی متمرکز (CEX)، پلتفرمی است که توسط یک نهاد مرکزی اداره می شود و کاربران برای انجام معاملات، دارایی های خود را به آن صرافی می سپارند. در مقابل، صرافی غیرمتمرکز (DEX)، امکان معامله مستقیم بین کاربران را بدون نیاز به واسطه مرکزی فراهم می کند و کنترل دارایی ها را در اختیار خود افراد قرار می دهد. انتخاب نوع صرافی، به اولویت های امنیتی و حریم خصوصی هر فرد بستگی دارد.

جفت ارز معاملاتی (Cryptocurrency Pair)

جفت ارز معاملاتی، نمایشگر ارزش یک رمزارز در مقابل رمزارز دیگر یا ارز فیات است (مانند BTC/USDT). این جفت ها نشان می دهند که با چه نرخی می توان یک ارز را با ارز دیگر مبادله کرد. درک جفت ارزها، برای تحلیل قیمت و انجام معاملات ضروری است.

ترید اسپات (Spot Trading)

ترید اسپات به خرید و فروش فوری رمزارزها با قیمت لحظه ای بازار اشاره دارد. در این نوع معامله، دارایی بلافاصله پس از توافق قیمت بین خریدار و فروشنده، تحویل داده می شود. این روش، یکی از ساده ترین و رایج ترین انواع معاملات در بازار ارز دیجیتال است.

دفتر سفارشات (Order Book)

دفتر سفارشات، لیستی از تمامی سفارشات خرید (Bid) و فروش (Ask) در حال انتظار برای یک رمزارز خاص در یک صرافی است. این دفتر، عمق بازار و میزان عرضه و تقاضا را در قیمت های مختلف نشان می دهد و به تریدرها در تصمیم گیری کمک می کند. مشاهده دفتر سفارشات، اطلاعات ارزشمندی را به افراد ارائه می دهد.

حجم معاملات (Trading Volume)

حجم معاملات، کل مقدار یک رمزارز است که در یک دوره زمانی مشخص (معمولاً ۲۴ ساعت) در یک صرافی یا کل بازار معامله شده است. حجم بالای معاملات نشان دهنده نقدینگی بالا و علاقه زیاد به آن رمزارز است و به تحلیل گران در تشخیص روند بازار کمک می کند.

کارمزد معاملات (Trading Fees)

کارمزد معاملات، هزینه ای است که صرافی ها برای انجام هر تراکنش از کاربران دریافت می کنند. این کارمزد می تواند درصدی از ارزش معامله یا مبلغی ثابت باشد و در صرافی های مختلف، متفاوت است. در نظر گرفتن کارمزدها در استراتژی های معاملاتی، برای حفظ سودآوری ضروری است.

سفارش بازار (Market Order)

سفارش بازار، نوعی از سفارش است که بلافاصله با بهترین قیمت موجود در دفتر سفارشات، انجام می شود. این سفارش برای تریدرهایی مناسب است که می خواهند بدون معطلی، رمزارز مورد نظر خود را خرید یا فروش کنند، اما کنترل کمتری بر قیمت نهایی دارند.

سفارش محدود (Limit Order)

سفارش محدود، به تریدرها اجازه می دهد تا رمزارز خود را در یک قیمت مشخص یا بهتر از آن خرید و فروش کنند. این سفارش تا زمانی که قیمت بازار به قیمت تعیین شده نرسد، اجرا نمی شود. استفاده از لیمیت اردر، به تریدرها کنترل بیشتری بر قیمت ورود یا خروج می دهد.

سفارش حد ضرر (Stop-Loss Order) و حد سود (Take-Profit Order)

سفارش حد ضرر (Stop-Loss Order)، دستوری است برای فروش یک رمزارز زمانی که قیمت آن به سطح مشخصی کاهش می یابد تا از ضررهای بیشتر جلوگیری شود. سفارش حد سود (Take-Profit Order)، دستوری است برای فروش یک رمزارز زمانی که قیمت آن به سطح مشخصی افزایش می یابد تا سود کسب شده، تضمین شود. این دو ابزار، برای مدیریت ریسک و حفظ سرمایه در نوسانات بازار حیاتی هستند و به تریدرها حس امنیت می بخشند.

سفارش حد توقف-محدود (Stop-Limit Order)

سفارش حد توقف-محدود، ترکیبی از سفارش حد ضرر و سفارش محدود است. زمانی که قیمت به قیمت توقف می رسد، یک سفارش محدود با قیمت محدود تعیین شده فعال می شود. این نوع سفارش، کنترل دقیق تری بر قیمت ورود یا خروج فراهم می کند و ابزاری قدرتمند برای تریدرهای حرفه ای است.

آربیتراژ (Arbitrage)

آربیتراژ، استراتژی کسب سود از اختلاف قیمت یک رمزارز در صرافی های مختلف است. تریدرها با خرید رمزارز از صرافی با قیمت پایین تر و فروش آن در صرافی دیگر با قیمت بالاتر، از این اختلاف بهره می برند. این استراتژی نیاز به سرعت و دقت بالایی دارد و تجربه ای هیجان انگیز را به همراه می آورد.

واریز (Deposit) و برداشت (Withdrawal)

واریز (Deposit)، فرآیند انتقال رمزارزها از یک کیف پول خارجی به حساب صرافی است. برداشت (Withdrawal)، فرآیند انتقال رمزارزها از حساب صرافی به یک کیف پول خارجی است. این دو عملیات، از اساسی ترین فعالیت ها در صرافی ها هستند و برای مدیریت دارایی ها ضروری می باشند.

شناسه تراکنش (Transaction ID / TxID)

شناسه تراکنش یا TxID، یک کد منحصر به فرد است که به هر تراکنش در بلاکچین اختصاص داده می شود. این شناسه به کاربران امکان می دهد تا وضعیت تراکنش های خود را در بلاکچین رهگیری و تأیید کنند. TxID همانند کد رهگیری یک بسته پستی عمل می کند و به افراد حس اطمینان می دهد.

کارمزد گس (Gas Fee)

کارمزد گس، هزینه ای است که در برخی از شبکه های بلاکچین (مانند اتریوم) برای انجام تراکنش ها و اجرای قراردادهای هوشمند پرداخت می شود. این کارمزد به عنوان پاداش به ماینرها یا اعتبارسنج ها پرداخت می شود و میزان آن بسته به ترافیک شبکه و پیچیدگی عملیات متغیر است. درک کارمزد گس برای مدیریت هزینه های تراکنش در این شبکه ها بسیار مهم است.

اصطلاحات بازار و روانشناسی ترید (Slang & Market Sentiment)

دنیای اصطلاحات کریپتوکارنسی فراتر از تعاریف فنی است و شامل واژه هایی می شود که احساسات، روندها و پویایی های بازار را توصیف می کنند. این بخش به خواننده کمک می کند تا با روانشناسی بازار آشنا شود و زبان عامیانه تریدرها را درک کند. این اصطلاحات، تجربه ای نزدیک تر به فضای واقعی بازار را فراهم می کنند.

بازار گاوی (Bull Market) و بازار خرسی (Bear Market)

بازار گاوی (Bull Market)، دوره ای است که قیمت رمزارزها به طور مداوم در حال افزایش است و خوش بینی در میان سرمایه گذاران حاکم است. بازار خرسی (Bear Market)، دوره ای است که قیمت ها در حال کاهش هستند و بدبینی در بازار غلبه دارد. این اصطلاحات، مانند دو روی سکه در بازار عمل می کنند و درک آن ها برای هر تریدری ضروری است.

هودل (HODL)

هودل (HODL)، اصطلاحی عامیانه است که به معنای نگهداری بلندمدت رمزارزها، بدون توجه به نوسانات کوتاه مدت بازار است. این استراتژی، بر اساس اعتقاد به پتانسیل رشد بلندمدت یک دارایی شکل می گیرد. این مفهوم، حسی از مقاومت در برابر هیجانات بازار را به همراه دارد.

فاد (FUD – Fear, Uncertainty, Doubt)

فاد (FUD)، مخفف ترس، عدم اطمینان و تردید است و به انتشار اطلاعات منفی یا گمراه کننده اشاره دارد که با هدف ایجاد وحشت در بازار و تأثیر بر قیمت ها منتشر می شود. تشخیص فاد، برای حفظ آرامش و تصمیم گیری منطقی در بازار بسیار مهم است.

فومو (FOMO – Fear Of Missing Out)

فومو (FOMO)، مخفف ترس از دست دادن فرصت است و به حالتی اشاره دارد که افراد از ترس از دست دادن سودهای احتمالی، به صورت هیجانی و بدون تحقیق کافی وارد بازار می شوند. این احساس، می تواند منجر به تصمیمات نادرست و ضررهای مالی شود. تجربه فومو، برای بسیاری از تازه واردان آشناست.

ATH (All-Time High) و ATL (All-Time Low)

ATH (All-Time High)، بالاترین قیمتی است که یک رمزارز در تمام تاریخ خود به آن رسیده است. ATL (All-Time Low)، پایین ترین قیمتی است که یک رمزارز در تمام تاریخ خود تجربه کرده است. این دو معیار، نقاط مرجعی برای تحلیل عملکرد قیمت و درک پتانسیل یک دارایی هستند.

To The Moon

To The Moon (به سوی ماه)، عبارتی است که برای توصیف افزایش بسیار شدید و ناگهانی قیمت یک رمزارز به کار می رود. این اصطلاح، بیانگر هیجان و خوش بینی فراوان در جامعه کریپتوکارنسی است و اغلب در شرایط بول مارکت شنیده می شود.

Rekt

Rekt (معادل wrecked یا نابود شده)، اصطلاحی عامیانه است که برای توصیف از دست دادن بخش عمده ای از سرمایه در اثر یک معامله بد یا یک سقوط ناگهانی بازار به کار می رود. شنیدن این اصطلاح، یادآور ریسک های موجود در بازار است.

نهنگ (Whale)

نهنگ، به سرمایه گذاران بسیار بزرگی گفته می شود که مقادیر عظیمی از رمزارزها را در اختیار دارند. فعالیت های نهنگ ها (مانند خرید یا فروش حجم زیاد) می تواند تأثیر قابل توجهی بر قیمت بازار داشته باشد. رصد فعالیت نهنگ ها، بخشی از تحلیل بازار برای برخی از تریدرها است.

تله خرسی (Bear Trap) و تله گاوی (Bull Trap)

تله خرسی (Bear Trap)، وضعیتی است که در یک روند صعودی، قیمت به طور موقت کاهش می یابد و تریدرها را فریب می دهد که بازار نزولی شده و با فروش، دچار ضرر می شوند. تله گاوی (Bull Trap) نیز برعکس آن است؛ در یک روند نزولی، قیمت به طور موقت افزایش می یابد و تریدرها را به خرید تشویق می کند، در حالی که روند اصلی همچنان نزولی است. تشخیص این تله ها، نیاز به تجربه و تحلیل دقیق دارد.

پامپ و دامپ (Pump & Dump)

پامپ و دامپ، یک طرح دستکاری بازار است که در آن گروهی از افراد، قیمت یک رمزارز را به صورت مصنوعی افزایش می دهند (پامپ) و سپس در اوج قیمت، دارایی های خود را به فروش می رسانند (دامپ)، که منجر به سقوط ناگهانی قیمت و ضرر برای سایر سرمایه گذاران می شود. این فعالیت ها غیرقانونی و غیراخلاقی هستند.

اصطلاحات تخصصی و مفاهیم پیشرفته

با پیشرفت آموزش اصطلاحات ارز دیجیتال، افراد با مفاهیم پیچیده تر و نوظهور این حوزه آشنا می شوند. این بخش به اصطلاحاتی می پردازد که درک آن ها برای تحلیل پروژه های پیشرفته و تحولات آتی بلاکچین ضروری است. این دانش، افراد را در خط مقدم نوآوری های کریپتو قرار می دهد.

عرضه اولیه کوین (ICO – Initial Coin Offering)

ICO، روشی برای جذب سرمایه است که در آن یک پروژه جدید رمزارزی، توکن های خود را به عموم مردم می فروشد. سرمایه گذاران با خرید این توکن ها، از پروژه حمایت می کنند و در صورت موفقیت پروژه، می توانند سود کسب کنند. ICOها یکی از اولین روش های جذب سرمایه در دنیای کریپتو بودند.

عرضه اولیه صرافی (IEO – Initial Exchange Offering) و عرضه اولیه غیرمتمرکز (IDO – Initial DEX Offering)

IEO (Initial Exchange Offering)، روشی مشابه ICO است، با این تفاوت که توکن ها از طریق یک صرافی متمرکز عرضه می شوند که معمولاً به معنای اعتبار بیشتر و بررسی دقیق تر پروژه است. IDO (Initial DEX Offering) نیز عرضه توکن از طریق یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) است که به طور فزاینده ای محبوب شده و دسترسی آزادانه تری را فراهم می کند.

استیبل کوین (Stablecoin)

استیبل کوین ها، رمزارزهایی هستند که قیمت آن ها به یک دارایی پایدار (مانند دلار آمریکا، طلا یا سایر رمزارزها) متصل شده است. این رمزارزها با هدف کاهش نوسانات قیمتی در بازار کریپتو ایجاد شده اند و ابزاری برای حفظ ارزش دارایی ها در زمان نوسانات شدید هستند. استفاده از استیبل کوین، به افراد حس ثبات در یک بازار پرنوسان را می بخشد.

توکنومیکس (Tokenomics)

توکنومیکس، مطالعه اقتصاد یک توکن یا کوین است و به عواملی مانند عرضه، توزیع، مدل سوزاندن، پاداش ها و کاربردهای توکن می پردازد. درک توکنومیکس یک پروژه، برای ارزیابی پتانسیل بلندمدت و پایداری آن حیاتی است.

عرضه در گردش (Circulating Supply)، عرضه کل (Total Supply) و حداکثر عرضه (Max Supply)

عرضه در گردش (Circulating Supply)، تعداد توکن هایی است که در حال حاضر در بازار موجود و در دست عموم مردم است. عرضه کل (Total Supply)، تعداد کل توکن هایی است که تا کنون ایجاد شده اند (منهای توکن های سوخته). حداکثر عرضه (Max Supply)، حداکثر تعداد توکن هایی است که می توانند در طول عمر یک رمزارز وجود داشته باشند. این معیارها، برای تحلیل ارزش و کمیابی یک رمزارز بسیار مهم هستند.

سوزاندن توکن (Token Burn)

سوزاندن توکن، فرآیند دائمی حذف تعداد مشخصی از توکن ها از گردش است. این کار با ارسال توکن ها به یک آدرس کیف پول غیرقابل بازیابی انجام می شود. هدف از سوزاندن توکن، کاهش عرضه و در نتیجه افزایش ارزش توکن های باقی مانده است. این یک استراتژی رایج برای مدیریت تورم و ایجاد کمیابی است.

دیفای (DeFi – Decentralized Finance)

دیفای (DeFi)، به سیستم مالی غیرمتمرکز اشاره دارد که بر روی بلاکچین ساخته شده است. این سیستم شامل برنامه ها و پروتکل های مالی است که بدون نیاز به واسطه های سنتی (مانند بانک ها)، خدمات مالی مانند وام دهی، وام گیری، ترید و بیمه را ارائه می دهند. دیفای، انقلابی در صنعت مالی ایجاد کرده است و تجربه ای از امور مالی آزاد و فراگیر را فراهم می کند.

DAO (Decentralized Autonomous Organization)

DAO، یک سازمان خودمختار غیرمتمرکز است که قوانین آن به صورت کدهای کامپیوتری نوشته شده و بر روی بلاکچین اجرا می شوند. تصمیم گیری ها در یک DAO، از طریق رأی گیری میان اعضای جامعه صورت می گیرد و هیچ نهاد مرکزی آن را کنترل نمی کند. DAOها، تجربه ای از حاکمیت دموکراتیک و شفاف را به ارمغان می آورند.

dApp (Decentralized Application)

dApp، یک برنامه غیرمتمرکز است که بر روی بلاکچین اجرا می شود و از قراردادهای هوشمند برای عملکرد خود استفاده می کند. این برنامه ها برخلاف برنامه های سنتی، تحت کنترل یک نهاد مرکزی نیستند و در برابر سانسور مقاوم هستند. dAppها کاربردهای بسیار متنوعی از بازی ها تا شبکه های اجتماعی دارند.

توکن غیرقابل تعویض (NFT – Non-Fungible Token)

NFT، یک توکن منحصر به فرد است که بر روی بلاکچین وجود دارد و مالکیت یک دارایی دیجیتال یا فیزیکی را اثبات می کند. برخلاف رمزارزها، NFTها قابل تعویض نیستند؛ یعنی هر NFT ویژگی های خاص خود را دارد و نمی توان آن را با NFT دیگری جایگزین کرد. NFTها انقلابی در دنیای هنر، کلکسیون و سرگرمی ایجاد کرده اند.

متاورس (Metaverse)

متاورس، یک دنیای مجازی سه بعدی و فراگیر است که در آن کاربران می توانند با یکدیگر و با اشیاء دیجیتال تعامل داشته باشند. بلاکچین و NFTها نقش مهمی در متاورس ایفا می کنند، زیرا مالکیت دارایی های دیجیتال و اقتصاد درون بازی را امکان پذیر می سازند. تجربه حضور در متاورس، حسی از واقعیت افزوده را به ارمغان می آورد.

Web3 (وب ۳)

Web3، نسل بعدی اینترنت است که بر پایه فناوری بلاکچین و غیرمتمرکزسازی بنا شده است. هدف آن، بازگرداندن کنترل داده ها و حریم خصوصی به کاربران و ایجاد اینترنتی بازتر و شفاف تر است. Web3، به کاربران اجازه می دهد تا تجربه مالکیت واقعی دارایی ها و مشارکت فعال در اینترنت را داشته باشند.

لایه ۱ (Layer 1) و لایه ۲ (Layer 2)

لایه ۱ (Layer 1)، به بلاکچین اصلی اشاره دارد (مانند اتریوم یا بیت کوین). لایه ۲ (Layer 2)، راه حل هایی هستند که بر روی بلاکچین لایه ۱ ساخته می شوند تا مشکلات مقیاس پذیری آن را حل کنند، مانند افزایش سرعت تراکنش ها و کاهش کارمزدها. لایه ۲ها، تجربه استفاده از بلاکچین را سریع تر و ارزان تر می کنند.

شاردینگ (Sharding)

شاردینگ، یک روش مقیاس پذیری است که در آن بلاکچین به بخش های کوچکتر (شارد) تقسیم می شود. هر شارد قادر است تراکنش ها را به صورت مستقل پردازش کند، که این امر منجر به افزایش چشمگیر سرعت و ظرفیت شبکه می شود. شاردینگ، راه حلی برای بلاکچین های شلوغ است.

اوراکل (Oracle)

اوراکل ها، سرویس هایی هستند که داده های دنیای واقعی را به بلاکچین منتقل می کنند و امکان اجرای قراردادهای هوشمند بر اساس این داده ها را فراهم می سازند. اوراکل ها، پلی بین دنیای آفلاین و بلاکچین ایجاد می کنند و کاربردهای قراردادهای هوشمند را گسترش می دهند.

درک جامع اصطلاحات ارز دیجیتال، نه تنها برای فعالیت آگاهانه در این بازار ضروری است، بلکه به افراد کمک می کند تا از پتانسیل های بی شمار فناوری بلاکچین در حوزه های مختلف، از امور مالی تا هنر، بهره مند شوند.

Double Spending (دوبار خرج کردن)

دوبار خرج کردن، یک مشکل امنیتی در سیستم های پرداخت دیجیتال است که در آن یک واحد رمزارز بیش از یک بار خرج می شود. فناوری بلاکچین با استفاده از مکانیسم های اجماع و رمزنگاری، از وقوع این مشکل جلوگیری می کند و امنیت تراکنش ها را تضمین می کند. این راه حل، اساس اعتبار رمزارزهاست.

حمله ۵۱ درصدی (۵۱% Attack)

حمله ۵۱ درصدی، تهدیدی برای امنیت بلاکچین است که در آن یک گروه یا فرد، کنترل بیش از ۵۰ درصد قدرت محاسباتی (در PoW) یا سهام (در PoS) شبکه را به دست می آورد. با این کنترل، مهاجم می تواند تراکنش ها را دستکاری کرده یا از اعتبارسنجی آن ها جلوگیری کند. این حملات، علی رغم دشواری، همواره یک ریسک برای شبکه های کوچک تر محسوب می شوند.

Cross-chain (کراس چین)

کراس چین، فناوری ای است که امکان تبادل داده ها و دارایی ها بین بلاکچین های مختلف را فراهم می کند. این قابلیت تعامل پذیری، به بلاکچین ها اجازه می دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و اکوسیستم کریپتو را گسترده تر و یکپارچه تر سازند. کراس چین، به کاربران تجربه یکپارچه ای از دنیای بلاکچین ها را می دهد.

CBDC (Central Bank Digital Currency)

CBDC، ارز دیجیتال بانک مرکزی است که توسط بانک های مرکزی یک کشور صادر و کنترل می شود. برخلاف رمزارزهای غیرمتمرکز، CBDCها متمرکز هستند و هدف آن ها ارائه یک نسخه دیجیتال از پول ملی است. این مفهوم، تأثیر قابل توجهی بر آینده سیستم های مالی جهانی خواهد داشت.

نتیجه گیری

گشت وگذار در دنیای ارزهای دیجیتال، بدون شناخت کافی از اصطلاحات آن، می تواند تجربه ای گیج کننده و حتی پرخطر باشد. از مفاهیم پایه ای بلاکچین و ارز دیجیتال گرفته تا اصطلاحات تخصصی مانند DeFi، NFT و Web3، هر واژه کلیدی برای درک عمیق تر این اکوسیستم نوآورانه است. این واژه نامه جامع تلاش کرد تا مسیر یادگیری را برای همه، از مبتدی تا علاقه مندان به فناوری، هموار سازد. تسلط بر این اصطلاحات به افراد کمک می کند تا با بینش و اطمینان بیشتری در بازار رمزارزها قدم بگذارند و از فرصت های بی شمار آن بهره مند شوند. همواره به یاد داشته باشیم که این حوزه در حال تکامل است و یادگیری مداوم، کلید موفقیت و بقا در آن خواهد بود.