زمانی که وزارت امور خارجه اسرائیل با انتشار تصویر دیدار محرمانه وزیر امور خارجه لیبی با همتای صهیونیستی در ایتالیا،قصد داشت موفقیت این رژیم در عادی سازی روابط با کشورهای اسلامی را نشان دهد،تصور نمی کرد که این اقدام به یک رسوایی تاریخی منجر شود. انتشار این تصویر خشم مردم و نهادهای سیاسی لیبی را برانگیخت و آتش زدن پرچم اسرائیل نشان داد که مردم مسلمان، عادی سازی روابط کشور خود با این رژیم را بر نمی تابند.تظاهرات مردم لیبی کار را به جایی رساند که نجلا المنقوش وزیرامورخارجه این کشور از پُست خود تعلیق شد و سرآسیمه به ترکیه و سپس به لندن گریخت.این تحول از چند منظر قابل توجه است.
۱. اسرائیل امیدوار بود توافقنامه ابراهیم که در ماه های آخر ریاست جمهوری ترامپ در سال ۲۰۲۰ امضا شده بود،موجب عادی شدن روابط این رژیم با کشورهای اسلامی شود.اما ناکامی صهیونیست‌ها در پیشبرد این طرح،آنان را مترصد کرد تا فرصت طلبانه با انتشار تصویر دیدار پنهانی الی کوهن وزیر امورخارجه اسرائیل با همتای لیبیایی خود، دستاوردهایی برای تل‌آویو بتراشند.این خطای محاسبه که به خشم مردم لیبی و فرار وزیرامورخارجه این کشور منجر شد،نشان داد که دفاع از فلسطین از اهداف راهبردی جهان اسلام بوده و انزجار مسلمانان از اشغالگران،نهادینه شده است.
۲. این رویداد،اختلافات داخلی در اسرائیل را تشدید کرد تا جایی که«یائیر لاپید» نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی،این اقدام را یک رسوایی برای تل آویو توصیف کرد. وی ضمن محکوم کردن افشای خبر دیدار وزیر خارجه این رژیم با همتای لیبیایی،با انتشار بیانیه‌ای گفت:«کشورهای جهان امروز صبح به انتشار غیرمسئولانه دیدار وزیران خارجه اسرائیل و لیبی نگاه می‌کنند و از خود می‌پرسند: آیا این کشوری است که بتوانیم با آن روابط خارجی برقرار کنیم؟ آیا این کشوری است که بتوان به آن اعتماد کرد؟» لاپید خطاب به نتانیاهو گفت:« این اتفاق وقتی رخ می دهد که شما، الی کوهن فردی بدون پیشینه را به عنوان وزیر امور خارجه منصوب می کنید.» لاپید در پیام دیگری در شبکه ایکس، اقدام الی کوهن را ناشیانه و موجب شرمساری برای رژیم صهیونیستی دانست و نوشت: «اتفاقی که درباره وزیر خارجه لیبی رخ داد، غیرمسئولانه، مبتدی و یک شکست فاحش است. این یک رسوایی ملی و سوء استفاه خبری برای مطرح شدن است.» رسانه‌های عبری زبان هم گزارش دادند که مسئولان موساد،سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی نیز نسبت به لو رفتن نشست مخفیانه وزرای خارجه این رژیم و لیبی، خشمگین و عصبانی هستند. جالب اینکه وزیر خارجه اسرائیل در واکنش به انتقادها،اعتراف کرد که هدف از افشای دیدار با وزیر خارجه لیبی،نمایش تلاش برای عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی بوده است.
۳. رخداد اخیر،ابعاد دیگری از ناکامی های اسرائیل برای عادی سازی روابط با کشورهای اسلامی را نیز نشان داد.نخست،به دلیل عدم تمایل کشورهای عضو توافق ابراهیم، مراسم دومین سالگرد این توافقنامه لغو شد. روزنامه عبری‌زبان هاآرتص در این رابطه نوشت:«با توجه به مخالفت نمایندگان کشورهای امضاکننده توافق ابراهیمی با حضور در مراسم دومین سالگرد امضای این توافقنامه، مراسم مذکور لغو شده و نمایندگان این کشورها اعلام کردند که تمایلی به حضور در مراسم ندارند.» عیساوی فریج،وزیر همکاری‌های منطقه‌ای رژیم صهیونیستی نیز در این رابطه به هاآرتص گفت: «متأسفانه مجبور شدیم این نشست را به بعد از انتخابات موکول کنیم زیرا هیچ یک از کشورهای عربی و امضاکنندگان این توافقنامه،حاضر نشدند در این مراسم شرکت کنند.» عربستان سعودی هم هنوز مجاب به همراهی برای همراهی با رژیم صهیونیستی نشده و سودان نیز با وجود اعلام پیوستن به این توافقنامه، به سرعت از انجام تهدات خود شانه خالی کرده است.همچنین در حالی که تل آویو امیدوار بود با اجرای توافقنامه ابراهیم،روابط اسرائیل با عربستان،بحرین،مراکش،سودان و امارات عادی شده و به ارتقای صنعت گردشگری بیانجامد،اینگونه نشد.مجموعا با وجود تلاش‌های اسرائیل برای موفق نشان دادن این توافقنامه، شواهد نشان می دهد که علت عدم اجرای این توافق، مخالفت ملت‌های منطقه با رژیم اشغالگر قدس است.
۴. از سوی دیگر بنظر می رسد دیدار وزرای امور خارجه لیبی و اسرائیل با چراغ سبز «عبدالحمید الدبیبه» نخست وزیر لیبی انجام شده است. یک مقام صهیونیست نیز به خبرگزاری رویترز گفت: بیانیه دولت لیبی در خصوص اینکه این دیدار از پیش برنامه‌ریزی نشده بود، صحت ندارد. دولت موقت «عبدالحمید الدبیبه» بر اساس توافق در آلمان و با حمایت غرب تشکیل شد و باید کشور را برای انتخابات و تشکیل دولت دائمی فراهم کند.ظاهرا غربی ها به الدبیبه قول داده اند که در صورت عادی سازی با رژیم صهیونیستی از ابقای وی در پُست نخست وزیری حمایت کنند.
اینک نخست وزیر موقت لیبی سعی دارد با ابراز بی اطلاعی از دیدار وزیرامورخارجه به همتای صهیونیستی،خود را تبرئه کند اما واقعیت های میدانی نشان می دهد که مردم لیبی از رویکرد نخست وزیر راضی نیستند و بر مواضع ضد استعماری خود به ویژه دفاع از آرمان فلسطین پافشاری می کنند. عبدالحمید الدبیبه به خوبی می داند که براساس ماده ۶۲ قانون مصوب ۱۹۵۷ در خصوص «تحریم رژیم صهیونیستی» هرگونه تماس شهروندان لیبیایی با اتباع، نهادها و موسسات دولتی و خصوصی اسرائیل مجازات ۳ تا ۱۰ سال زندان و جریمه مالی دارد و عاقلانه باید مراقب دسایس غربی ها باشد.
در مجموع اقدام موذیانه اسرائیل برای نمایش عادی سازی روابط با لیبی که منجر به رسوایی صهیونیسم شد نه تنها اختلافات داخلی در اسرائیل را تشدید کرد بلکه ابعاد پنهان دولت موقت لیبی برای تحقق اهداف غربی ها را نیز افشا نمود. طبعا چنانچه عبدالحمید الدبیبه روش خود را تصحیح نکرده و پیگیر تشکیل دولت دائمی نباشد،با خشم مداوم مردم لیبی روبرو شده و آینده روشنی نخواهد داشت.
۳۱۱۳۱۱