در تمام این سالها ما در مورد زلزله هولناک تهران صحبت می کردیم و همه ما سالها نگران بودیم ، و اکنون هر بار که از میدان توحید عبور می کنم باید بد و بد ، بله ، بد و بد به مجموعه بیمارستان امام خمینی (ره) بگویم ساختمان. و ساعت ها با خودم مبارزه می کنم تا بالاخره فراموش کنم!
طراحان و بازرگانان آن و شهرداری منطقه مطمئناً باید از این بیمارستان منحصر به فرد برای بالاترین مدال کشور برای این پدیده و خلاقیت بزرگ دریافت کنند.
چند سال پیش ، در حالی که سالن و ایستگاه مترو در زیر و در کنار یک ساختمان ساخته می شد ، مدیر بیمارستان از من دعوت کرد تا از اتاق نشیمن و ساختمان آلوده مجتمع تخلیه شده دیدن کنم زیرا این ساختمان جدی و عمیق بود. ترک به دلیل محرک های ایجاد متر. بررسی می کنم.
در همان زمان ، من گفتم که این بهترین کار تخلیه بود و در همان زمان از مدیر فنی مجتمع خواستم که اجازه ساخت این ساختمان ناهمگن ، نمای شیشه ای ، مترو و بزرگراه اصلی شهر را داده است. این ساختار دور ریخته شده
واقعاً نمی دانید داستان چیست؟ چرا این موارد یکی پس از دیگری در کشور اتفاق می افتد؟ آیا مسئولیت پذیری در کشور ما معنایی دارد؟
اول ، احتیاج به ساخت ایستگاه مترو در زیر و در کنار ساختمان بخش بیماریهای واگیر نیست ، که می تواند در امتداد جاده ساخته شود و با یک تونل برای بیماران به بیمارستان زیر متصل شود و مجموعه بیمارستان قابل تخلیه نباشد. هپاتیت) و پول زیادی برای تعمیرات بیمارستان خرج نکنید! من از این تصمیم مترو و بیمارستان شگفت زده شده ام!
دوم ، کدام مشاوران نادان ، کارفرمایان و مراجع قانونی کشور اجازه ساخت این ساختمان را در شهر لرزه خیز تهران ، در کنار بزرگراه اصلی داده اند. بیمارستان در زمان زلزله نیاز به درمان دارد ، بنابراین چگونه می توان در زمان بعد از زلزله تشخیص داد. اگر در ورودی بزرگراه Parkway تخلیه کنید و جاده را ببندید چه اتفاقی می افتد؟ آیا معماری این ساختمان با هیچ یک از ساختمانهای داخل مجموعه بازمانده از جنگ جهانی دوم یا محیط و ساختمانهای میدان توحید مطابقت دارد؟
من بیمارستان را در نتیجه زلزله طی سالها به تنهایی ارزیابی کردم ، به یاد دارم وقتی به بیمارستان امام خمینی (ره) رسیدم و نقشه ها را در یک اتاق شکسته پیدا کردم (باید اسکن و در محل مناسب ذخیره شود!) من از نقشه ها دیدم و دیدم ، به همکاران گفتم. با موارد خوب رفتار کنید. این ساختمانها ایمن هستند. حداقل اینجا احساس راحتی می کنم. اکنون ، در سالهای پس از جنگ جهانی دوم ، ما در حال ساختن ساختمانی هستیم که از هر نظر اشتباه و آسیب پذیر است! چرا؟ من نمی دانم طرز فکر در طراحی قالب چگونه بود؟ نمای شیشه ای ، هندسه باد و باد و ساختارهای پیچشی در زلزله و ده ها مشکل دیگر ، صدها شاید!
من می دانم که اگر این یادداشت به دست مقامات و مشاوران این ساختمان برسد ، هزار بحث درباره قوانین به کار گرفته شده در ایمنی این بیمارستان وجود خواهد داشت که حتی در بیمارستان های اروپا ، آمریکا ، مریخ و غیره اعمال نشده است! آنها آن را خواهند گفت ، اما در اینجا من می گویم که این کاملا اشتباه است و من مایلم آن را نقطه به نقطه در یک بحث عمومی یا تلویزیونی در مقابل طراحان ساختمان مطرح کنم.
فراموش نکنید که این بیمارستان با پرداخت بیماران و نیازمندان ساخته شده است ، بنابراین این قابل بخشش نیست! توصیه می کنم همه افراد ، از ابتدا تا انتها ، کارفرمایان ، مشاوران ، پیمانکاران و غیره ، با قبول مسئولیت مادام العمر ، هر شخص را مطابق برنامه ، تضمین و امضا کنند.
می خواهم بگویم که متأسفانه بسیاری از بیمارستان ها در کشور به همین دلیل در حال ساخت هستند …! در نتیجه زلزله کرمانشاه ، بیمارستان سر پل ذهاب که به شدت توسط وزارت بهداشت اداره می شد و جلساتی را برای یادگیری نحوه ساخت و طراحی آن برگزار کرد ، نمونه بارز این امر بود.
کسی هست؟ کسی این را می شنود؟ نیازی به دشمنان خارجی نیست! به این بیمارستان و بقیه فکر کنید!
* استاد نمونه مهندسی دولتی ، مدیریت زلزله و بحران و بنیانگذار تاب آوری و مدیریت بحران ایران.