گورکی و ایران – خبر فوری

به گزارش روزنامه خبر فوری اعتماد او نوشت: «ماکسیم گورکی دشمن رژیم تزاری بود و فرصت را برای ابراز این دشمن از دست نداد. او از خانواده رومانوف متنفر بود. نه تنها به خاطر کاری که با روسیه و مردمش کردند، بلکه به خاطر تصویری که به دنیا ارائه کردند. ایشان در یکی از نامه های خود نوشته اند که ما با حکومتی روبرو هستیم که به فرد و فرد احترام نمی گذارد، حقوق مردم را نمی پذیرد و کوچکترین دغدغه ای برای اجرای عدالت ندارد. حکومتی که در سایه آن ظلم و بدی بیش نیست و جایی برای رشد عواطف انسانی باقی نمی گذارد.

گورکی با این حساب تمام کنش ها و واکنش های دولت تزاری را تفسیر کرد و به ظلم و زشتی رومانف اعتراض کرد. حتی زمانی که روس ها در پی اولتیماتوم شوستر به ایران حمله کردند و با زور و خونریزی استان های شمالی ما را اشغال کردند، او بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کرد و دولت کشورش را محکوم کرد. او نامه ای به هیئت بریتانیایی در لندن به نام هیئت بررسی ایران نوشت که اندکی پس از آن روز در آوریل 1912 در روزنامه هاوایی به چاپ رسید. وی نوشت: معتقدم اقدامات دولت روسیه در ایران، علاوه بر اینکه برای مردم ایران غیرانسانی است، برای مردم روسیه در سراسر کشور مضر است. بازار ایران را به سختی می توان از طریق محاکمه نظامی یا اعدام از طرف پایتخت روسیه تضمین کرد و من متقاعد شده ام که دولت روسیه از این قساوت غیرمنطقی برای تشکیل یک دشمن ایرانی جدید ناسازگار با مردم روسیه استفاده می کند.

بخش اول کار او ساده بود. آن روزها بسیاری از ایرانیان دیگر محصولات روسی نمی خریدند و هر چیزی را که مربوط به روسیه بود تحریم می کردند. اما قسمت دوم کار او دقیق نبود، اما ناقص بود، زیرا ایرانیان از دیرباز قبل از جنگ های قفقاز و جدایی شهرهای شمالی ارس، روس ها را دشمنان بزرگ می دانستند.

گورکی با این حمله نوشت که دولت روسیه آبروی تمدن اروپایی را می‌برد و بذر مخالفت را در خاک ایران می‌کارد: آیا مثل خیوه و بخارا به آسیای میانه برده شده است؟ مقامات روسی چه تأثیر ویژه و ارزشمندی بر ایران باستان می توانند داشته باشند؟ دولت روسیه اکنون در اروپا به عنوان تنها طرفدار اصول قدرت استبدادی شناخته می شود که شرق قبلاً آن را مخرب تشخیص داده است.

او نوشت که می تواند در ایران بازاری برای محصولات روسی وجود داشته باشد، اما دولت تزاری با روش و سیاست تثبیت شده خود فقط می تواند آنها را بفروشد. در نهایت معتقدم اشغال ایران به نفع روسیه نبود، بلکه به نفع خاندان رومانوف بود تا سیصدمین سالگرد تأسیس خود در روسیه را جشن بگیرند و سرزمین خود را به مردم خود الحاق کنند. «300. این سالگرد فریبکاری بیش نیست و این پیشنهاد برای مردم روسیه بدبختی به همراه خواهد داشت و مقابله با بردگی که ایران در سایه به جا گذاشته باورنکردنی است.

انتهای پیام/