شککیبا و همکارانش راهی برای تعامل فیبروبلاستها با ماتریکس خارج سلولی پیدا کردند. روند بازگشتی بین سلولها و محیط یافت شد و همچنین در ساختار سلولهایی دیده می شود که قبلاً شناخته نشده بودند.
شکیبا گفت: “تلاش های بالینی برای جلوگیری از پیشرفت مشکلاتی مانند زخم و فیبروز موفقیت آمیز نبوده است.” در تحقیقات ما دریافتیم که فیبروبلاستها در مراحل اولیه این فرآیند از مکانیسم های مختلفی استفاده می کنند و پاسخ به داروها در این مراحل ممکن است در آینده متفاوت باشد.
یک محقق در پروژه گای ژنین گفت: “در این مطالعه ما توانستیم از برخی مدل های ریاضی برای درک روند بهبود زخم استفاده کنیم.” اکنون می توانیم محرک های خاصی را برای رفتار سلولی طراحی کنیم که بخواهیم بافت آسیب دیده را ترمیم کنیم.
محققان از یک روش نقشه برداری سه بعدی و یک مدل محاسباتی برای بررسی رفتار سلول استفاده کردند.
جنین اضافه کرد: بهبود زخم نمونه بارز فرآیندهای مهم فیزیولوژیکی است که در بدن اتفاق می افتد. با بررسی این فرایندها ، ما روشهای جدیدی را برای آموزش سلولها در مورد بهبود زخم ارائه خواهیم داد.
این مطالعه در مجله ACS Nano منتشر شده است.