یک فعال مدنی در صنعت برق گفت: باید بین منافع دولت و منافع افراد خط کشی شود ، نقض آنها باید جرم تلقی شود و افراد نمی توانند شخصاً از مزایای آن استفاده کنند.
اکبر سهیلی در مصاحبه با خبر فوری خاطرنشان کرد: مشکلی که در سال های اخیر شاهد آن هستیم در وزارت نیرو نیز اتفاق می افتد ، جایی که برخی از افراد به ویژه در اواخر کار خود هنگام بازنشستگی برنامه ریزی می کنند. وی گفت: این داده های ملموسی است که باید مورد توجه قرار گیرد ، گفت: “احتمالاً نیت آنها خوب است و نه تنها به منظور کسب سود بلکه در جهت سودآوری است.” این را گاهی می توان در سطح وزرای سابق مشاهده کرد ، یکی از وزرای دولت های قبلی از مزایای زمان کار خود برای منافع شخصی استفاده می کرد. البته این موضوع می تواند در سطح معاونان وزیر نیز باشد.
وی برای روشن شدن این موضوع ، بر لزوم بررسی سایر موارد نیز تأکید کرد ، اگر می خواهیم از مزایای پس از بازنشستگی جلوگیری کنیم ، باید به سایر موارد نیز نگاه کنیم ، وی ادامه داد: به عنوان مثال ما حقوق نجومی بیش از حد داریم و یک مدیریت عالی با حقوق 20 میلیون تومانی در زندگی فعلی او حتی اگر به گونه ای رفتار كنیم كه امری طبیعی باشد و نباید در فساد نقشی داشته باشد. شاید این امر آنها را به سمت راهی سوق دهد که امکاناتی را برای شما فراهم کرده و از آنها استفاده می کند.
به گفته یکی از اعضای سابق هیئت مدیره اتحادیه صنعت برق ، این مشکل تا حدودی در وزارت نیرو است ، بنابراین باید سازوکارهایی برای اطمینان از مزایای دوره اختیارات در نظر گرفته شود. مسئولان باید از رفاه کافی برخوردار باشند و نگران بازنشستگی و زندگی عادی خود نباشند. در حقیقت ، باید مجموعه ای از قوانین و مقررات وجود داشته باشد تا از این اتفاق جلوگیری کند ، اما به طور کلی برخی از مشکلات در سیاست های صنعت برق در کشور وجود دارد. به عنوان مثال ، فرض کنید ما می توانیم دو یا سه سیاست داشته باشیم ، که هر یک از آنها می توانند به طور غیر مستقیم مزایایی را به همراه داشته باشند که می تواند پس از بازنشستگی استفاده شود.
سهیلی خاطرنشان کرد که ساخت کارخانه یک مشکل جدی است. از هرکسی بپرسید مشکل برق چیست ، آنها به ما خواهند گفت که ما کمبود نیروگاه داریم ، اگر از مجلس ، دولت یا وزرا بپرسید ، قطعاً جواب این خواهد بود که ما باید در تولید برق بیشتر سرمایه گذاری کنیم ، یعنی یک نیروگاه بگیریم ساخت و ساز و گرفتن مجوز. و با استفاده از NDF و سازوکارهای دیگر ساده به نظر می رسد ، اما در مورد سیاست گذاری مشکلی وجود دارد. یعنی به جای جایگزینی یا ساخت نیروگاه و افزایش ظرفیت آن ، چه نکاتی باید در نظر گرفته شود؟ یعنی با افزایش مشکلات کارایی یا مدیریت مصرف یا فناوری ، آیا نمی توانیم از مصرف برق بکاهیم و آیا تنها راه حل ساخت نیروگاه است؟
وی افزود: “همین مشکل در مورد برق و آب وجود دارد. ما سالهاست اعلام می کنیم که کمبود آب داریم ، اما در توسعه مکانیسم ها و فن آوری هایی که می توانند مصرف آب را در بخش کشاورزی کاهش دهند. حدود 90 درصد از آب کشور. موضوع کشت گلخانه ای مورد توجه قرار گرفته است ، اما این مسئله به تنهایی کافی نیست و می توان اقدامات بیشتری را در این زمینه انجام داد.
یک فعال شهروندی در صنعت برق با تأکید بر اینکه “سازمان های محیط زیست با حذف انرژی یا آب در درجه اول بر روی مسائل زیست محیطی تمرکز می کنند” ، بر لزوم وجود یک سازمان شهروندی در تلاش برای کاهش مصرف انرژی و آب تأکید کرد. و چگونگی مصرف بیشتر در مورد آلودگی آب برای آنها مهم است. اگر ما می خواهیم کاری انجام دهیم ، سازمان های جامعه مدنی باید در آن زمینه فعال باشند.
به گفته وی ، دولت همچنین باید سازوکارهایی ایجاد کند که بتواند از توسعه کنترل نشده کارخانه و درآمد حاصل از آن جلوگیری کند و یک خط تعارض بین دولت و منافع افراد وجود دارد.
یکی از اعضای سابق هیئت مدیره اتحادیه صنعت برق گفت: به طور خلاصه ، اکنون باید گفت که باید توجه زیادی به سازمانهای جامعه مدنی در زمینه انرژی و آب داشته باشیم و نه فقط آلودگی محیط زیست. این مسئله مهمی است که می تواند در تضاد منافع در محل کار بسیار مهم باشد.
انتهای پیام