بم تنها آبادی است که هنوز آهک یا قنات هایی با تنها یک آبادی در ایران رویای آن را دارند! چرا؟ برای همه کسانی که می خواهند گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی را بشناسند ، بازدید از موزه بم خوب است. این موزه چقدر ارزش دارد؟! یک انجمن افتخارآمیز و هوشمند که به ایرانیان می آموزد چگونه بدون احداث سدهای گران قیمت و حفر چاه های تریاک زندگی خود را توسعه دهند و این انجمن افتخارآمیز و هوشمند را نشان دهد ، در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
بم تنها شهری است که تابلوهایی را در برخی از جاده های عمومی ایران نصب کرده و هشدار داده است که ماشین های سنگین نباید از این گذرگاه ها عبور کنند ، زیرا می تواند برای گالری های سنگ آهک خطرناک باشد. قدر بم را بدانید و اجازه ندهید که چاه به بهانه استفاده از کارخانه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین در بم با تهدیدهای کمی و کیفی مقابله کند.
عهد و پیمان مقامات و سرمایه گذاران محلی نباید ما را فریب دهد و اجازه دهد سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. اگر بم را نتوانیم بخریم ، جان هزاران نفری را که هجده سال پیش به ناحق در زمین لرزه جان باختند ، هرگز بخشیده نمی شود.
در عین حال ، هیچ کس زاویه توسعه و اشتغال ندارد. درخواست ما این است که محل این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20000 هکتار بم ثبت شده در یونسکو.