داستان یوری گاگارین – خبر فوری

به گزارش روزنامه خبر فوری اعتماد او نوشت: «داستان در اوایل سال‌های پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. در دهه‌های 1950 و 1960، اتحاد جماهیر شوروی در زمینه فناوری فضایی پیشرو جهانی بود و حتی از رقیب اصلی خود، ایالات متحده آمریکا جلوتر بود. آنها دیدند که رهبری این رشته از جنگ سرد بیشتر است و هر ساله مبالغ هنگفتی به این بخش سرازیر می شود و تعدادی از بهترین مهندسان و دانشمندان این صنعت را به کار می گیرند. آنها همچنین به موفقیت های زیادی دست یافتند. به عنوان مثال در سال 1957 ماهواره اسپوتنیک 1 به فضا پرتاب شد و اولین تجربه انسانی در این زمینه به نام خود آنها ثبت شد. برای پیروزی های بیشتر، آنها تصمیم گرفتند انسان ها را به فضا بفرستند و چند خلبان نیروی هوایی را برای انجام این ماموریت انتخاب کردند.

یوری گاگارین یکی از آنها بود. او در سال 1934 در شهر کلوشینو به دنیا آمد و در دوران نوجوانی و نوجوانی به عنوان کارگر ریخته گری در یک کارخانه فولاد مشغول به کار شد. او بعداً به پرواز علاقه مند شد و به نیروی هوایی پیوست. گفته می‌شود که آژانس فضایی شوروی او را بهترین فرد برای انجام این مأموریت می‌دید، زیرا خانواده‌اش نسبتاً فقیر و کشاورز بودند و او فرم کاری داشت. این گفته – با توجه به شرایط اتحاد جماهیر شوروی – اشتباه نیست، اما تمام واقعیت را بیان نمی کند. او شجاع و باهوش بود و در کارش بسیار جدی بود. او تمرینات و آزمون های خود را با موفقیت و نمرات بالا پشت سر گذاشت و ثابت کرد که شایسته چنین رسالت خطیر و حساسی برای تصمیم گیرندگان است. مرحله نهایی ماموریت وستوک در پایگاهی در جنوب قزاقستان آغاز شد و آخرین گفتگوی او با رئیس اتاق کنترل پرواز قبل از پرتاب بود:

کورلف: … ما برای شما پرواز خوبی آرزو می کنیم. همه چیز در راه است.

گاگارین: بریم! خداحافظ دوستان عزیز

دو شوت موفقیت آمیز بود و گاگارین تقریباً بدون درد به کار از پیش محاسبه شده خود ادامه داد. او یک دایره کامل در اطراف زمین ایجاد کرد. گفتم «تقریباً بی دردسر»، جایی در طول مسیر، وقتی در حال عبور از قاره آفریقا بودم، به نظر یک مشکل فنی کوچک وجود داشت که البته به خوبی پیش رفت. همچنین در مکانی غیر از مکانی که برای فرود در هنگام فرود برنامه ریزی شده بود – مایل ها دورتر نوشته شده است. از آنجا روایات گوناگونی در مورد آنچه در این سفر دیده و گفته شد، پدید آمد. اما تنها عبارتی که در این پرواز 108 دقیقه ای ثبت کرد این بود: «پرواز عادی است، حالم خوب است».

اما 12 آوریل 1961 تنها پرواز فضایی گاگارین بود. مقامات شوروی او را که قهرمان ملی آنها بود از انجام هر کار خطرناک منع می کردند و برای تبلیغات خود به او نیاز مبرم داشتند. شکست پروژه سایوز وان و مرگ کمک خلبان ولادیمیر کوماروف – گاگارین تصمیم آنها را تقویت کرد. اما گاگارین در آن زمان به شوخی در یک پرواز آموزشی با همراهی یک مربی باتجربه سقوط کرد و در سن 34 سالگی (1968) کشته شد.

انتهای پیام/