پارک ملی لینسویز ماراینسیز در شمال شرقی برزیل در ایالت مارانو یکی از خیره کننده ترین پدیده های طبیعی جهان است. این منطقه وسیع برخلاف تصور اولیه که آن را بیابانی خشک می پندارند ترکیبی بی نظیر از تپه های ماسه ای سفید درخشان و هزاران تالاب و دریاچه آب شیرین فیروزه ای رنگ است که در فصول پرباران در میان ماسه ها پدیدار می شوند. این چشم انداز سورئال پرسش های بسیاری را در ذهن بازدیدکنندگان و علاقه مندان به طبیعت ایجاد می کند: این پارک چگونه شکل گرفته است؟ چه فرآیندهای زمین شناسی در پدید آمدن این منظره اعجاب انگیز نقش داشته اند؟ و چرا این منطقه با وجود شباهت ظاهری به صحرا سرشار از آب است؟ درک نحوه پیدایش این اکوسیستم منحصربه فرد کلید شناخت زیبایی ها و شگفتی های آن است. این مقاله به شما کمک می کند تا با فرآیندهای پیچیده طبیعی که طی هزاران سال دست به دست هم داده اند تا پارک ملی لینسویز ماراینسیز را خلق کنند آشنا شوید و از رازهای شکل گیری این بهشت پنهان در دل ماسه ها پرده بردارید.
معرفی پارک ملی لینسویز ماراینسیز
پارک ملی لینسویز ماراینسیز واقع در ایالت مارانیائو در شمال شرقی کشور برزیل گستره ای به وسعت حدود ۱۵۵۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد. نام این پارک در زبان پرتغالی به معنای «ملحفه های مارانیائو» است که اشاره ای به وسعت و سپیدی تپه های ماسه ای آن دارد گویی که ملحفه ای بزرگ بر روی زمین کشیده شده است. این منطقه در سال ۱۹۸۱ به عنوان پارک ملی اعلام شد و به دلیل چشم اندازهای فوق العاده و ترکیب نادر تپه های ماسه ای و آب شیرین به سرعت شهرت جهانی پیدا کرد و اکنون یکی از مقاصد گردشگری پرطرفدار در برزیل محسوب می شود. آنچه لینسویز ماراینسیز را از دیگر مناطق شنی متمایز می کند وجود تعداد بی شماری تالاب و حوضچه آب شیرین است که در فصول پرباران در دره های بین تپه ها شکل می گیرند و منظره ای خیره کننده از تضاد رنگ ها و اشکال ایجاد می کنند. این پارک با اکوسیستم شکننده و زیبایی بی بدیل خود نمونه ای برجسته از تعامل پیچیده میان عناصر زمین آب و هوا در مقیاس وسیع است.
نحوه تشکیل پارک ملی لینسویز ماراینسیز
شکل گیری پارک ملی لینسویز ماراینسیز نتیجه فرآیندهای زمین شناسی و اقلیمی طولانی مدت است که طی هزاران سال به وقوع پیوسته اند. این فرآیند شامل انتقال رسوبات توسط رودخانه ها جریان های اقیانوسی و در نهایت عمل قدرتمند بادهای غالب منطقه است. رودخانه هایی که از مناطق داخلی تر عبور می کنند مقادیر عظیمی از شن و ماسه را با خود حمل کرده و آن ها را در دهانه رودخانه ها و سواحل مجاور اقیانوس اطلس رسوب می دهند. این رسوبات ساحلی که منبع اصلی مواد تشکیل دهنده تپه های ماسه ای هستند سپس تحت تأثیر عوامل محیطی قرار می گیرند. وزش بادهای قوی و مداوم از سمت اقیانوس به سوی خشکی به ویژه در فصول خشک سال که سطح آب رودخانه ها پایین می آید و ماسه ها در معرض باد قرار می گیرند عامل اصلی انتقال این ماسه ها به داخل خشکی است. این بادها قادرند ذرات ریز شن را تا مسافت قابل توجهی گاهی تا ۵۰ کیلومتر به داخل سرزمین اصلی منتقل کنند و در نهایت این ذرات در ناحیه لینسویز ماراینسیز انباشته شده و شروع به تشکیل ساختارهای تپه ای می کنند. این چرخه پیوسته رسوب گذاری و انتقال توسط باد عامل اصلی رشد و تحول مداوم چشم انداز ماسه ای پارک است.
فرآیند زمین شناسی و تشکیل تپه های ماسه ای
فرآیند زمین شناسی که منجر به پیدایش تپه های ماسه ای لینسویز ماراینسیز شده ریشه در تعامل دینامیک میان رودخانه ها اقیانوس و باد دارد. رودخانه هایی مانند ریو پرگیسس و ریو کاردوسا رسوبات حاوی ذرات سیلیسی را از حوضه های آبریز داخلی جمع آوری کرده و آن ها را به سمت اقیانوس اطلس هدایت می کنند. این رسوبات در طول هزاران سال در نزدیکی ساحل انباشته شده اند. جریان های اقیانوسی و امواج نیز در توزیع و لایه گذاری این ماسه ها در امتداد خط ساحلی نقش دارند. با این حال آنچه این منطقه را خاص می کند نقش محوری بادهای غالب استوایی است که از شمال شرقی و شمال به سمت جنوب غربی و جنوب می وزند. این بادها با سرعت و جهت مشخص خود توده های بزرگی از ماسه های ساحلی را از جای خود حرکت داده و به داخل خشکی منتقل می کنند. مقاومت پوشش گیاهی در برابر این بادها در این منطقه کم است که این امر انتقال ماسه ها را تسهیل می کند. انباشت تدریجی این ذرات ماسه در مکان هایی که سرعت باد کاهش می یابد یا با موانعی روبرو می شود منجر به تشکیل تپه های ماسه ای اولیه می شود. با گذشت زمان و تداوم این فرآیند این تپه ها رشد کرده اشکال هلالی یا برخان (Barchan) به خود می گیرند و به صورت مداوم در حال حرکت و تغییر شکل هستند به طوری که برخی از آن ها سالانه تا ۲۰ متر جابجا می شوند. این حرکت و پویایی ویژگی بارز چشم انداز ماسه ای پارک ملی لینسویز ماراینسیز است.
تأثیر بارش های موسمی و تشکیل دریاچه ها
برخلاف ظاهر بیابانی پارک ملی لینسویز ماراینسیز میزان بارش سالانه قابل توجهی دارد که به طور میانگین بین ۱۱۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی متر است. این مقدار بارش برای یک منطقه با تپه های ماسه ای سفید بسیار زیاد محسوب می شود و به دلیل نزدیکی پارک به حوضه رودخانه آمازون و اقلیم استوایی منطقه است. بخش عمده این بارش در نیمه اول سال به ویژه از ژانویه تا ژوئن رخ می دهد که فصل بارانی منطقه است. آب حاصل از این باران های سیل آسا در دره ها و گودال های طبیعی که بین تپه های ماسه ای قرار دارند جمع می شود. از آنجایی که لایه ای نفوذناپذیر از سنگ یا خاک رس در عمق کمی زیر ماسه ها وجود دارد آب باران نمی تواند به طور کامل در زمین نفوذ کند و در نتیجه در سطح جمع شده و تشکیل تالاب ها و دریاچه های فصلی متعددی می دهد. این تالاب ها کاملاً از آب شیرین پر می شوند و منبع آب آن ها باران است نه آب دریا. در طول فصل خشک (حدود ژوئیه تا دسامبر) به دلیل تابش شدید آفتاب استوایی و وزش باد میزان تبخیر آب بسیار بالا می رود و بسیاری از این تالاب ها به تدریج کم عمق شده و در نهایت خشک می شوند. این چرخه فصلی پر و خالی شدن تالاب ها یکی از ویژگی های منحصربه فرد اکوسیستم لینسویز ماراینسیز است و نقش حیاتی در حیات گیاهی و جانوری منطقه ایفا می کند.
حوضچه های اعجاب انگیز لینسویز ماراینسیز
حوضچه ها و تالاب های فصلی پارک ملی لینسویز ماراینسیز نگین های فیروزه ای رنگی هستند که در میان وسعت بی کران ماسه های سفید می درخشند و زیبایی خیره کننده ای به این چشم انداز می بخشند. این پیکره های آبی که پس از باران های موسمی شکل می گیرند اندازه ها و عمق های متفاوتی دارند؛ برخی کوچک و کم عمق هستند در حالی که برخی دیگر مانند تالاب بونیتا تالاب آزول و تالاب گایووتا می توانند در اوج فصل بارانی (معمولاً در ماه جولای) به ابعادی قابل توجه گاهی تا ۹۰ متر طول و ۳ متر عمق برسند. آب این تالاب ها بسیار شفاف و زلال است و رنگ فیروزه ای یا آبی روشن آن تضاد زیبایی با رنگ کرم یا سفید ماسه ها ایجاد می کند. نکته جالب توجه این است که برخی از این تالاب ها از طریق کانال های طبیعی زیرزمینی به رودخانه های مجاور متصل می شوند. این ارتباط موقت به برخی گونه های ماهی و دیگر موجودات آبزی اجازه می دهد تا در طول فصل پرآبی وارد تالاب ها شده و در آن ها زندگی کنند. با شروع فصل خشک این تالاب ها به تدریج تبخیر شده و حیات آبزیان در آن ها به پایان می رسد تا اینکه چرخه بارندگی در سال بعد دوباره آغاز شود. این پویایی فصلی اکوسیستم منحصربه فردی را ایجاد کرده که حیات در آن با ریتم باران و تبخیر هماهنگ است.
تپه های اعجاب انگیز
تپه های ماسه ای پارک ملی لینسویز ماراینسیز عنصری کلیدی در شکل گیری چشم انداز بی بدیل این منطقه هستند. این تپه ها که عمدتاً از ماسه های کوارتزی ریز و سفید تشکیل شده اند مساحتی بیش از ۵۰ کیلومتر مربع را پوشش می دهند و در امتداد خط ساحلی تا حدود ۴۳ کیلومتر گسترش یافته اند. ارتفاع این تپه ها متغیر است و می تواند به بیش از ۳۰ متر و حتی در برخی نقاط تا ۴۰ متر نیز برسد. شکل غالب این تپه ها هلالی یا برخان است که نشان دهنده وزش بادهای غالب از یک جهت مشخص است. آنچه تپه های لینسویز ماراینسیز را از تپه های ماسه ای در بیابان های واقعی متمایز می کند وجود تالاب های آب شیرین در دره های بین آن هاست که منظره ای کاملاً متفاوت ایجاد می کند. این تپه ها ثابت نیستند و به دلیل وزش مداوم باد در حرکتی دائمی قرار دارند. سرعت جابجایی آن ها می تواند به حدود ۲۰ متر در سال برسد. این پویایی باعث می شود که چشم انداز پارک همواره در حال تغییر باشد و در هر بازدید ممکن است با آرایش متفاوتی از تپه ها و تالاب ها روبرو شوید. حرکت ماسه ها نه تنها در شکل گیری تپه ها نقش دارد بلکه بر اکوسیستم منطقه و نحوه زندگی جوامع بومی نیز تأثیر می گذارد. این تپه های سفید و نرم زمینه ای رویایی برای عکاسی و تجربه پیاده روی در طبیعتی بکر و بی مانند فراهم می آورند.
تفریحات پارک ملی لینسویز ماراینسیز
پارک ملی لینسویز ماراینسیز با چشم اندازهای خیره کننده و منحصربه فرد خود طیف وسیعی از تفریحات و فعالیت های جذاب را برای بازدیدکنندگان ارائه می دهد که تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زنند. علاوه بر لذت بردن از پیاده روی در میان تپه های ماسه ای و عکاسی از مناظر بی بدیل امکان شرکت در تورهای ماجراجویانه و فعالیت های آبی نیز وجود دارد. محبوب ترین تفریحات در این پارک شامل گشت وگذار با وسایل نقلیه آفرود در میان تپه ها شنا و آب تنی در تالاب های آب شیرین تجربه چشم انداز پارک از بالا با گشت های هوایی و قایق سواری در رودخانه های اطراف است. هر یک از این فعالیت ها فرصتی متفاوت برای کشف زیبایی های پنهان و هیجان انگیز این پارک ملی فراهم می آورند و به گردشگران اجازه می دهند تا از نزدیک با اکوسیستم خاص و پویایی طبیعت در این منطقه آشنا شوند. انتخاب تفریحات بستگی به زمان بازدید (به دلیل فصلی بودن تالاب ها) و علاقه شخصی دارد اما هر گزینه ای که انتخاب شود تجربه ای بی نظیر از حضور در یکی از خارق العاده ترین نقاط کره زمین خواهد بود.
آفرود و موتور چهار چرخ سواری
یکی از هیجان انگیزترین راه ها برای کاوش در وسعت پارک ملی لینسویز ماراینسیز شرکت در تورهای آفرود است. به دلیل ماهیت شنی منطقه و عدم وجود جاده های آسفالته در بخش های اصلی پارک استفاده از وسایل نقلیه مخصوص مانند جیپ های ۴x۴ یا موتورهای چهارچرخ (Quad Bikes) ضروری است. این تورها معمولاً توسط راهنمایان محلی با تجربه هدایت می شوند و بازدیدکنندگان را از میان مسیرهای شنی و تپه ها عبور داده و به سمت زیباترین و پرآب ترین تالاب ها مانند تالاب بونیتا و تالاب آزول می برند. تورهای آفرود در انواع مختلفی از جمله تورهای نیم روزه و تمام روزه ارائه می شوند و قیمت های متفاوتی دارند. علاوه بر جیپ وسیله نقلیه دیگری به نام «جاردینیرا» نیز وجود دارد که در واقع نوعی کامیون روباز با نیمکت برای حمل مسافران است و ظرفیت بیشتری دارد. این تورها نه تنها راهی عملی برای دسترسی به نقاط دوردست پارک هستند بلکه خود نیز تجربه ای ماجراجویانه و لذت بخش محسوب می شوند و به گردشگران امکان می دهند تا پویایی و مقیاس بزرگ چشم انداز ماسه ای را از نزدیک حس کنند.
آب تنی
یکی از جذاب ترین فعالیت ها در پارک ملی لینسویز ماراینسیز شنا و آب تنی در تالاب های آب شیرین آن است. پس از پیاده روی در میان تپه های ماسه ای زیر آفتاب استوایی فرو رفتن در آب خنک و شفاف این تالاب ها تجربه ای بسیار لذت بخش و نشاط آور است. دمای آب تالاب ها معمولاً در حدود ۲۵ درجه سانتی گراد است که برای شنا بسیار مناسب است هرچند در گرم ترین ماه های سال ممکن است کمی بالاتر رود. آب این تالاب ها کاملاً تمیز و زلال است چرا که مستقیماً از باران تأمین می شود و فیلتر شدن آن از میان ماسه ها به پاکیزگی آن کمک می کند. امکان شنا در بسیاری از تالاب های بزرگ و شناخته شده پارک وجود دارد و راهنمایان محلی معمولاً نقاط مناسب و امن برای آب تنی را به گردشگران نشان می دهند. این فعالیت به ویژه در فصل پرآبی تالاب ها (از ماه مه تا سپتامبر) که تالاب ها در بزرگترین و عمیق ترین حالت خود هستند بسیار محبوب است و فرصتی بی نظیر برای تجربه واقعی زیبایی های این پارک فراهم می آورد.
گشت هوایی
برای درک مقیاس وسیع و زیبایی خیره کننده پارک ملی لینسویز ماراینسیز هیچ تجربه ای بهتر از مشاهده آن از بالا نیست. گشت های هوایی با استفاده از هواپیماهای کوچک یا هلیکوپترها فرصتی بی نظیر برای دیدن الگوی پیچیده تپه های ماسه ای سفید و هزاران تالاب آبی رنگی که در میان آن ها پراکنده اند فراهم می آورند. این پروازها معمولاً حدود ۳۰ دقیقه طول می کشند و به مسافران اجازه می دهند تا وسعت پارک اشکال متنوع تپه ها و پراکندگی تالاب ها را از زاویه ای کاملاً متفاوت مشاهده کنند. منظره ای که از بالا دیده می شود مانند یک تابلوی انتزاعی از رنگ آبی و سفید است که وسعت و زیبایی واقعی این پدیده طبیعی را آشکار می سازد. این گشت ها به خصوص برای عکاسان و علاقه مندان به طبیعت که می خواهند تصویری جامع و کامل از پارک داشته باشند توصیه می شود. هزینه این پروازها ممکن است بالا باشد اما تجربه ای بی همتا و خاطره ای ماندگار از بازدید لینسویز ماراینسیز را تضمین می کند.
قایق سواری
قایق سواری در رودخانه های اطراف پارک ملی لینسویز ماراینسیز به ویژه رودخانه ریو پرگیسس (Rio Preguiças) یکی دیگر از فعالیت های محبوب است که فرصتی برای دیدن بخش های دیگر اکوسیستم منطقه فراهم می آورد. رودخانه ریو پرگیسس از نزدیکی شهر بررینس (Barreirinhas) یکی از نقاط اصلی دسترسی به پارک می گذرد و به سمت اقیانوس اطلس جریان دارد. تورهای قایق سواری موتوری در این رودخانه معمولاً شامل گشت وگذار در امتداد رودخانه عبور از میان جنگل های نخل و درختان کرنا (مانگرو) در حاشیه رود و رسیدن به مناطقی نزدیک به تپه های ماسه ای پارک است. در طول این تورها معمولاً توقف هایی در روستاهای کوچک حاشیه رودخانه واحه مانداکارو (Mandacaru) که دارای فانوس دریایی با منظره ۳۶۰ درجه از تپه ها است و همچنین فرصت هایی برای شنا یا صرف ناهار (اغلب ماهی تازه کباب شده) در نظر گرفته می شود. این قایق سواری تجربه ای آرامش بخش و در عین حال جذاب است که به گردشگران امکان می دهد تا تنوع زیستی و فرهنگی منطقه اطراف پارک را نیز کشف کنند. علاوه بر قایق سواری در ریو پرگیسس امکان تیوپ سواری در رودخانه ریو کاردوسا نیز برای علاقه مندان به هیجان بیشتر وجود دارد.
عکاسی و ثبت مناظر
پارک ملی لینسویز ماراینسیز بهشتی برای عکاسان و هر کسی است که به دنبال ثبت مناظر طبیعی خیره کننده و منحصربه فرد است. ترکیب تپه های ماسه ای سفید خالص آب های فیروزه ای و آبی عمیق تالاب ها و آسمان آبی استوایی پالت رنگی بی نظیری را ایجاد می کند که در کمتر جایی در جهان یافت می شود. زاویه نور خورشید در زمان طلوع و غروب آفتاب سایه های دراماتیکی بر روی خطوط نرم و منحنی تپه ها ایجاد می کند و زیبایی آن ها را دوچندان می سازد. انعکاس آسمان و تپه ها در سطح آرام تالاب ها فرصت های عکاسی فوق العاده ای را فراهم می آورد. علاوه بر مناظر وسیع جزئیات کوچک تر مانند زندگی آبزیان در تالاب ها (در صورت وجود) پوشش گیاهی محدود و خاص منطقه و زندگی روزمره جوامع بومی نیز موضوعاتی جذاب برای عکاسی هستند. هر قدم در این پارک می تواند منجر به کشف یک صحنه جدید و چشم نواز برای ثبت در قاب دوربین شود. به همین دلیل بسیاری از بازدیدکنندگان با هدف اصلی عکاسی به این منطقه سفر می کنند و ساعت ها را صرف یافتن بهترین زوایا و نور برای ثبت تصاویر به یاد ماندنی از این پدیده طبیعی بی نظیر می کنند.
بهترین زمان بازدید از تالاب های پارک ملی
بهترین زمان برای بازدید از پارک ملی لینسویز ماراینسیز و لذت بردن از تالاب های پرآب آن در نیمه اول سال است به ویژه از ماه مه تا سپتامبر (اواسط اردیبهشت تا اواخر شهریور). در این دوره که مصادف با پایان فصل بارانی و شروع فصل خشک در نیمکره جنوبی است تالاب ها پس از ماه ها بارش به حداکثر میزان آب خود می رسند و در کامل ترین و زیباترین حالت خود قرار دارند. ماه جولای معمولاً اوج پرآبی تالاب هاست. دمای هوا در این دوره نیز نسبتاً معتدل و برای گشت وگذار و فعالیت های خارج از منزل مناسب تر است. در مقابل بازدید از پارک در نیمه دوم سال به خصوص از اکتبر تا دسامبر توصیه نمی شود. در این ماه ها میزان بارش به شدت کاهش می یابد تبخیر آب تالاب ها سرعت می گیرد و بسیاری از آن ها کاملاً خشک می شوند. علاوه بر این در این دوره بادهای منطقه ای شدیدتر می وزند که باعث جابجایی بیشتر ماسه ها و دشوارتر شدن تردد در پارک و افزایش خطر گم شدن می شود. بنابراین برای تجربه کامل زیبایی تالاب های لینسویز ماراینسیز برنامه ریزی سفر برای فصل پرآبی یعنی نیمه اول سال ضروری است.
آشنایی با پوشش جانوری
با وجود اینکه پارک ملی لینسویز ماراینسیز در نگاه اول محیطی خشک به نظر می رسد اما اکوسیستم آن میزبان تنوعی از گونه های جانوری است که خود را با شرایط خاص این منطقه سازگار کرده اند. برجسته ترین جنبه پوشش جانوری حیات در تالاب های فصلی است. در طول فصل پرآبی برخی از این تالاب ها از طریق کانال های موقت یا زیرزمینی به رودخانه های مجاور متصل شده و به ماهی ها و دیگر موجودات آبزی اجازه ورود می دهند. این موجودات از تالاب ها به عنوان زیستگاه موقت استفاده می کنند و برخی از گونه های ماهی حتی توانایی بقا در گل و لای کف تالاب ها در طول فصل خشک را دارند و با بازگشت آب دوباره فعال می شوند. علاوه بر آبزیان این پارک زیستگاه حدود ۴۲ گونه خزنده است که بخش قابل توجهی از آن ها در مناطق ساحلی زندگی می کنند. انواع مارها ایگواناها خرچنگ ها و لاک پشت ها از جمله خزندگان ساکن این منطقه هستند. متأسفانه تردد وسایل نقلیه آفرود در برخی مناطق پارک بر حیات این خزندگان تأثیر منفی گذاشته است. همچنین چندین گونه پرنده نیز در پارک لینسویز ماراینسیز دیده می شوند که برخی از آن ها در مناطق پوشش گیاهی محدود آشیانه می سازند. سازگاری این حیوانات با چرخه فصلی آب و شرایط محیطی چالش برانگیز نشان دهنده انعطاف پذیری حیات در این اکوسیستم خاص است.
آشنایی با پوشش گیاهی
پوشش گیاهی در پارک ملی لینسویز ماراینسیز به دلیل شرایط محیطی خاص به ویژه وجود ماسه های متحرک و وزش بادهای قوی نسبتاً محدود و پراکنده است. با وجود میزان بارش سالانه بالا ماسه های متخلخل آب را به سرعت به لایه های زیرین منتقل می کنند و وزش باد مداوم نیز مانع از استقرار و رشد گیاهان در سطح وسیعی از تپه ها می شود. با این حال این منطقه کاملاً فاقد پوشش گیاهی نیست و در بخش هایی که شرایط پایدارتر است مانند دره های عمیق تر بین تپه ها یا در نزدیکی حاشیه رودخانه ها و تالاب های دائمی تر (در صورت وجود) می توان گونه هایی از گیاهان را مشاهده کرد. درختان مانگرو یا کرنا در مناطق مصب رودخانه ها و تالاب هایی که به نوعی با آب شور یا نیمه شور در تماس هستند دیده می شوند. همچنین گونه هایی از درختان نخل و گیاهان ساحلی مقاوم در برابر باد و نمک نیز در برخی نقاط پارک رشد می کنند. در اطراف واحه ها و روستاهای واقع در پارک پوشش گیاهی متراکم تری شامل درختان میوه و گیاهان کشت شده توسط مردم محلی دیده می شود. سازگاری همین تعداد محدود از گونه های گیاهی با محیط ماسه ای و پویا نشان از مقاومت و توانایی بقای حیات در شرایط چالش برانگیز دارد و بخشی از زیبایی و تنوع اکولوژیکی این پارک محسوب می شود.
دسترسی به پارک ملی لینسویز ماراینسیز
دسترسی به پارک ملی لینسویز ماراینسیز عمدتاً از طریق چند شهر و روستای مجاور امکان پذیر است که به عنوان دروازه های ورودی اصلی به پارک عمل می کنند. شهر بررینس (Barreirinhas) واقع در کنار رودخانه ریو پرگیسس شناخته شده ترین و پرترددترین نقطه دسترسی است و بیشترین امکانات گردشگری را ارائه می دهد. از بررینس تورهای آفرود با جیپ یا جاردینیرا برای رسیدن به تالاب های معروف مانند بونیتا و آزول آغاز می شوند. راه دیگر دسترسی از طریق روستای سانتو آمارو دو مارانیائو (Santo Amaro do Maranhão) است که به تالاب های بزرگ تر مانند گایووتا نزدیک تر است. دسترسی به سانتو آمارو معمولاً دشوارتر است و نیاز به وسایل نقلیه ۴x۴ قوی تر دارد. نقطه دسترسی دیگر روستای آتینس (Atins) در نزدیکی دهانه رودخانه ریو پرگیسس و اقیانوس است که دسترسی به تالاب هایی مانند تالاب تراپیکال را فراهم می کند. نزدیک ترین فرودگاه بزرگ به منطقه در شهر سائو لوئیس (São Luís) مرکز ایالت مارانیائو قرار دارد. از سائو لوئیس می توان با اتوبوس ون های توریستی یا خودروی شخصی (که نیاز به پارکینگ در شهرهای ورودی دارد) به شهرهای بررینس یا سانتو آمارو سفر کرد. سفر از سائو لوئیس به بررینس حدود ۴-۵ ساعت طول می کشد. پس از رسیدن به این شهرها برای ورود به محدوده پارک ملی و رسیدن به تالاب ها حتماً باید از تورهای محلی و وسایل نقلیه مجاز استفاده کرد.
اقامت برای بازدید از پارک ملی لینسویز ماراینسیز
برای بازدید از پارک ملی لینسویز ماراینسیز گزینه های اقامتی متنوعی در شهرهای و روستاهای اطراف پارک وجود دارد که اصلی ترین آن ها بررینس (Barreirinhas) و سانتو آمارو دو مارانیائو (Santo Amaro do Maranhão) هستند. بررینس به عنوان مرکز اصلی گردشگری منطقه طیف وسیع تری از اقامتگاه ها را ارائه می دهد از هتل های بزرگ و پوزاداهای (Pousada) مجلل تا اقامتگاه های ساده تر و هاستل ها. در این شهر امکانات بیشتری مانند رستوران ها فروشگاه ها و آژانس های تور نیز در دسترس است. اقامت در بررینس برای کسانی که به دنبال راحتی بیشتر و دسترسی آسان تر به تورهای متنوع هستند مناسب است. سانتو آمارو دو مارانیائو اگرچه دسترسی به آن کمی دشوارتر است و امکانات کمتری نسبت به بررینس دارد اما به دلیل نزدیکی بیشتر به برخی از بزرگترین و زیباترین تالاب ها مانند تالاب گایووتا برای علاقه مندان به طبیعت بکرتر و تجربه آرام تر مناسب است. در سانتو آمارو نیز پوزاداها و اقامتگاه های محلی برای پذیرایی از گردشگران وجود دارند. روستای آتینس نیز گزینه های اقامتی ساده تری را ارائه می دهد و برای علاقه مندان به کایت سواری و تجربه فضای روستایی تر جذاب است. انتخاب محل اقامت بستگی به بودجه ترجیحات شخصی و نقاطی از پارک که قصد بازدید از آن ها را دارید دارد.
آیا پارک ملی لینسویز ماراینسیز ناحیه ای بیابانی است؟
خیر با وجود ظاهر شنی این پارک بیابان محسوب نمی شود. میزان بارش سالانه آن بسیار بالا (حدود ۱۲۰۰ میلی متر) است که بیش از حد معمول بیابان هاست و منجر به تشکیل تالاب های فصلی می شود.
پارک ملی لینسویز ماراینسیز کجاست؟
این پارک ملی در شمال شرقی کشور برزیل و در ایالت مارانو (Maranhão) واقع شده است. نزدیک ترین شهرهای دسترسی اصلی به آن بررینس و سانتو آمارو هستند.
چه تفریحاتی می توان در پارک ملی لینسویز ماراینسیز انجام داد؟
تفریحات شامل تورهای آفرود به تالاب ها شنا در تالاب ها گشت هوایی بر فراز پارک قایق سواری در رودخانه ریو پرگیسس تیوپ سواری در ریو کاردوسا و عکاسی از مناظر بی نظیر است.
چرا پارک ملی لینسویز ماراینسیز؟
این پارک به دلیل ترکیب منحصربه فرد تپه های ماسه ای وسیع و هزاران تالاب آب شیرین فصلی که منظره ای سورئال و بی نظیر خلق می کنند مقصدی خاص و دیدنی است.