وقتی مجموعه عظیمی از دهها روستا ثبت می شود ، شهرت آن در جهان بیشتر از یک ساختمان واحد است. این امر بر همه جنبه های زندگی ساکنان این منطقه تأثیر می گذارد. مخصوصاً وقتی صحبت از تخصیص بودجه و فرهنگ می شود.
به گزارش روزنامه خبر فوری اعتماد وی نوشت: “منطقه هورامان محل زندگی خودکفایی ترین مردم ایران است. آنها در قلمرو خود همه چیز مورد نیاز برای زندگی خود را تهیه می کنند: از پوشاک و پوشاک گرفته تا کفش و امثال آن برای تولید کفش و امثال آن. جهان هورامان رکورد دارای قدرت برنامه ریزی منطقه به عنوان یک واحد سرزمینی است. برای حفظ این منابع و خودکفایی ، مزایای اقتصادی و معیشتی این ثبت نیز باید در نظر گرفته شود. همچنین در زمینه فرهنگ و تخصیص بودجه.
ایده ثبت جهانی هورامان از گذشته در ذهن بوده است ، شاید این طرز فکر 20 سال پیش در اینجا ارزش ثبت را داشت ، اما آنچه امروز می بینیم نتیجه تلاش های مداوم در 5 سال گذشته است. در این سالها ، پایگاه منظر تاریخی-فرهنگی هورامان (زیر نظر اداره ثبت جهانی معاونت میراث فرهنگی و معاون میراث فرهنگی) این پرونده را بدون وقفه جمع آوری کرده است. در این 5 سال ما تجربه خوبی را با تمرکز بر بودجه و نحوه مصرف آن داشته ایم. وقتی بودجه های استانی و ایالتی معرفی می شد ، شاید تغییر چندانی در بودجه ایجاد نشده باشد ، اما در آن سال هایی که هورامان سعی در تشکیل پرونده داشت ، آن بودجه ها به عمد هزینه می شد. فرض کنید که این پول به یکی از شهرداری های اطراف منتقل شده است و همه اینها برای آسفالت هزینه شده است ، اما وقتی برنامه هدفمند ایجاد شد ، مدیران نیز باید طبق همان برنامه این کار را انجام دهند. پولی که استاندار ، معاون استاندار ، اداره میراث فرهنگی و … در اختیار آنها قرار می داد در راستای این برنامه بود.
پیرمردی گفت: در کشور ما پول کمی وجود دارد ، برنامه ریزی و مدیریت کمی وجود دارد. بنابراین ، وجود این طرح بودجه ای را نشان داد که تغییرات قابل توجهی در اجرای آن نشان نداد. در زمینه میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی ، یکی از مهمترین ویژگیهای هورامان بخش گردشگری است. اگر تعداد گردشگران بوم گردی در استان کردستان را در نظر بگیرید ، شاید 90٪ آنها در هورامان جمع آوری شوند. این به معنای علامت گذاری است (از مکان هایی که با بودجه یکسان پشتیبانی و بهبود یافته اند). هر کس می داند که این منطقه در سراسر جهان ثبت خواهد شد ، تمایل به ایجاد اکوتوریسم دارد. خوشبختانه ، آنها در تلاش هستند تا منابع شناخته شده منطقه را در راه اندازی کمپین اکوتوریسم و حل یکی از مشکلات منطقه یاری دهند. این نتیجه یک کار برجسته است که از میراث فرهنگی و حکومتداری محافظت می کند. این فرصتی است که ما آن را به معیشت خوبی برای منطقه تبدیل کرده ایم. علاوه بر این ، با توجه به اینکه برنامه مدیریت دیگری وجود دارد ، ساخت با مصالح متناسب با بافت معماری منطقه مجاز نیست ، از همان مصالح محلی استفاده می شود و به عنوان مثال ، به جای واردات سنگ های تزئینی ، از مواد منطقه ای استفاده می شود. کسانی که می توانند با چنین مصالحی کار کنند معماران محلی هستند. معماران و خشک کن های موجود بیکار بودند. “ظهور نیروهای ساختمانی غیر اصیل این هنرهای گاهی فراموش شده را زنده می کند.”
انتهای پیام