ناجی خاتم یا ارباب جهان؟

از بسیاری جهات ، در مکالمات و نوشته‌ها به عنوان “ناجی جهان بشر” تعبیرات زیادی صورت نگرفته است تا سخنرانی در مورد وعده ، سلام و احترام به آن ، یا پرداختن به آن بپردازد.

در این یادداشت ، من یک درخواست برای تأمل قرار می دهم:

از نظر آموزشی ، چه تعبیری راجع به صحبت در مورد حضرت حجت (ع) ترجیح می دهم: ناجی بشریت یا پروردگار جهان؟

من باید در ابتدا بیان نهایی ، اساسی و اساسی را بیان کنم که این دو تفسیر اصلاً نیستند. ناجی بزرگ بشر مطمئناً مربی و ارباب او خواهد بود و استاد مریم عالم جهان مطمئناً ناجی و اهدا کننده زندگی او خواهد بود. اما از آنجا که نوع و نحوه استفاده از تفسیرها ناگزیر بر نحوه زندگی فرد و تنظیم روابط با جهان و آگاهی آنها از نقش خود در آن تأثیر می گذارد ، خوب است که با دقت فکر کنید و اولویت ها را انتخاب کنید دقیق تر

در تفسیر “نجات دهنده_حوزه” نوعی راز و اعتیاد به معجزات وجود دارد ، اما فکر می کنم این امر آشکار است. هرکه منجی است ، در جدی ترین لحظه از نامرئی بیرون می آید و کاری انجام می دهد ، و مرد را در کمترین زمان ممکن در دستان قدرتمند خود می گیرد و او را از خندق ، بدبختی و نجات خود نجات می دهد. نادانی و پایین آوردن آن به بالاترین حد. انتقال و تنظیم می کند.
از این منظر ، قدرت معجزه آسا از دست راست نقش نهایی را ایفا می کند ، که صفحه داستان را به روشی ایده آل و اسطوره ای می چرخاند و به سرنوشت مورد نظر آن می انجامد. از این نظر ، بین کلمات و مفاهیم دینی ، مفاهیمی مانند سرپرستی تکاملی و علم قابل مشاهده و معجزه آسا طبیعتاً زنده تر و زنده تر می شوند.

اما از طرف دیگر ، به روشی کم و بیش متفاوت ، عبارت “master_of the world” را پیشنهاد می کنم ، زیرا “اگر پایه معجزه می شد ، این کار از روز اول انجام می شد” (مقدمه ، 2004: 50).

در این پیشنهاد ، جنبه نجات آهنربای غایب و احتمال معجزه کاملاً انکار نشده است. اما به روشی کاملاً واضح ، استقلال انسان و تعلیم و تربیت او و تأثیر کاروان و اقتدار و اراده او برجسته و سرنوشت ساز است و عنصر وظیفه و مسئولیت وجود دارد. انسانهای آموزش دیده و فرهیخته
از این منظر ، ایدزهای مخفی نه تنها عملکرد ذهن و بدن انسان را خاموش می کنند بلکه آموزش و آموزش می دهند. به گفته نویسنده ، تلاش های یک جامعه آزاد و فرهیخته هم یک ضرورت و هم پیش شرط ظهور “ناجی” و قاعده پذیرش مسئولیت های زمان خود است؛ و این مسیر آموزش نمی تواند اعطا شود. ظهور وی به امید معجزات و قدرت فوق بشری او کاشته می شود.

اگر لحظه ظهور زمان تکمیل عقل است ، ابتدا باید «روشنفکران» شناخته شوند و ثانویه و بالغ شوند و منفعل نشوند ، یا تبدیل به چیز دیگری یا تعطیل شویم.

بنابراین ، من فکر می کنم حداقل از هر زمان ، علاوه بر تفسیر اول ، می توان از عبارت “استاد جهان” نیز استفاده کرد. معلمی که بتواند استعدادهای شاگردانش را به فعل تبدیل کند “با آموزش و اراده و اقتدار”.