روایت همسر یک مهندس نفتکش از زندگی در کشتی

به گزارش خبر فوری ، “خراسان” نوشت: اگر تجربه سفر با قایق را دارید ، می دانید که عوامل ناشی از حرکت قایق روی آب باعث ایجاد فشار روانی در فرد می شود. همه اینها در حالی است که شما هدف و سرگرمی دیگری جز سرگرمی و ماجراجویی ندارید ، اما زندگی در یک نفتکش مسئله دیگری است که در قلب اقیانوس با آن وحشت وحشتناک و وحشتناک وجود دارد. زندگی در داخل کشور و در امواج خروشان دریا عادت های روزمره دارد که همه نمی توانند با آنها زندگی کنند. ملوانان و تانکرهای رسمی حمل و نقل نفتی افرادی هستند که بسته به شرایط شغلی خود ماهها در این شرایط زندگی می کنند. مکانی که این افراد در کشتی زندگی می کنند ، سرگرمی ها ، شرایط و نحوه پاسخگویی آنها به نیازهایشان ، از جمله غذا و غیره ، مواردی است که ما در مورد زندگی امروز سلام به همراه گفتگو با همسر مهندس دوم کشتی بیشتر درباره آنها خواهیم خواند.

برخی از مهندسان کشتی 12 ماه با خانواده فاصله دارند

آرتمیس احمدی همسر مهندس دوم کشتی نفتکش است و 4 سال است که ازدواج کرده است. به شوهرش در اینستاگرام گفتیم که چگونه می تواند در مسافرت با همسرش کمک کند: “به جز پنج کارمند برتر که می توانند به من کمک کنند و چند کارمندی که فقط یک بار در سال می توانند کمک کنند ، مبارزان مجاز نیستند همسر خود را در سفرهای کاری ببرند. همسرم 17 روز در خانه مشغول کار با قایق یا به اصطلاح کهربا در خانه است که حداقل 3 تا 4 ماه و حداکثر 8 ماه در زمانی که مهندسین کشتی در آب هستند و از خانواده دور هستند و البته برای برخی از کارگران تا 12 ماه نیز در خانه است. ما در بسیاری از جشن ها حضور داشته ایم و حتی عزیزان خود را نیز از دست داده ایم. “

در قایق ، دلم برای درخت و سواری تنگ شده بود!

او زندگی خود را روی آب ، مشکلاتش و غیره بازگو کرد: “پدر و عموی من در نیروی دریایی بودند و من در بندر امام خمینی (ره) و به اصطلاح بچه جنوبی بودم ، بنابراین آن زندگی را می دانستم. اولین سفری که به چین کردم با تانکر نفت بود. اولین سفر روزها برای من بسیار هیجان انگیز بود ، اما بعد از دو هفته جو زندگی من ، غذایی که می خوردم و افرادی که هر روز می دیدم تکراری و کسل کننده شدند. من به یاد می آورم که درخت ، خیابان ، ماشین ، حرکت مردم و راه رفتن روی زمین را نیز از دست داده ام. و وقتی 6 ساعت پایین رفتیم تا قسمتی از قایق را بخریم و پیاده روی کنیم ، من خیلی پاهایم را تاول زدم! چقدر می توانم از 3 تا 4 در کابین راه بروم؟ هیچ چیز “

ملوانان مشغول هستند ، عبور نمی کنند

همسر ملوان بیشتر زندگی خود را در مخزن بهمراه عکسهایی از مکانهای مختلف کشتی در صفحه مجازی خود سپری کرده است. وی در پاسخ به این س howال که پیروان و دوستانش چگونه درمقابل کار همسرش واکنش نشان می دهند ، توضیح داد: “اکثر مردم فکر می کنند سفر با این قایق مانند رسیدن به سنگاپور ، پیاده شدن و سوار شدن است. سپس شما برمی گردید و برای همان تفریح ​​و تفریح ​​دوباره به هند می روید. به دلیل کار شوهرم ، من در سراسر جهان سفر و سرمایه گذاری می کنم ، اما واقعیت این است که تانکرهای نفتی منشا و مقصد خاصی دارند و نمی توانند در وسط جاده متوقف شوند. بر خلاف کشتی های کانتینری که در بارهای بیشتری متوقف می شوند ، تانکرهای نفتی معمولاً حداکثر 2 یا 4 روز دوام می آورند در مقصد و در بیشتر موارد ملوانان و دوستانشان اجازه نمی دهند در کشور مقصد فرود بیاییم. به یاد دارم در یکی از سفرهای خود کشتی 4 ماه لنگر انداخت و ما اجازه فرود نداشتیم. “اکنون مجازات ها برای چند ساعت ما را از همان مسیر محروم می کند.”

زندگی در قایق مانند قرنطینه کردن خانه ای در تاج است

تا همین اواخر ممکن بود توصیف شرایط زندگی یک نفتکش برای دیگران دشوار یا غیرممکن باشد ، اما اکنون و با ظهور کرونا ، اوضاع فرق کرده است. احمدی گفت: “در گذشته ، اطرافیان من این سبک زندگی را دوست داشتند و می خواستند در آن زندگی کنند ، اما اکنون که همه شرایط قرنطینه را سپری می کنند ، مشکلات زندگی در قایق را به خوبی درک می کنند.” انجام می دهند. البته در قرنطینه می توان طبق پروتکل با ماشین رفت یا پیاده روی کرد اما فقط یک پنجره روی قایق داریم که همانطور که چشم می بیند کار می کند ، منظره ای تکراری از دریا و امواج آن. همچنین ، مجاز به راه رفتن هماهنگ یا تماشای غروب آفتاب و طلوع آفتاب بر روی عرشه نیستیم. محدودیت ها ما باید از برخی قوانین پیروی کنیم. “به عنوان مثال ، اگر من می خواهم راه بروم ، همسرم باید با من باشد ، ما باید از مقر کشتی اجازه بگیریم و در حالی که ما در حال تماشای آن هستیم ، باید در پشت قایق خیلی کوتاه راه برویم.”

دوره ای با حداقل نصب آب

همسر مهندس دوم روغن در مورد امکانات و محل اسکان کشتی می گوید: “در کشتی توالت و توالت فرنگی به طور معمول وجود دارد ، همچنین ماشین لباسشویی برای شستن لباس های معمولی و لباس های معمولی ، خشک کن وجود دارد. یک صفحه اتو و یک صفحه اتو وجود دارد. بچه های کوچک برای ما مانند یک خانه هستند و من باید بیشتر وقتم را به عنوان یک همراه در کابین بگذرانم ، زیرا کشتی یک تانکر حمل نفت است و ملاحظات نظامی دارد ، اما وقتی همسر خدمه دیگر در کشتی است ، 3 و 4 در همان کابینی است که من به میز غذا آورده ام. من كوچكی انجام می دهم. سپس مرتباً با زنان دیگر برنامه ریزی می كنیم. “ما به غرفه های همدیگر می رویم ، چای می نوشیم ، صحبت می كنیم و برای مدتی از تمام امكانات آن خانه های كوچك استفاده می كنیم.”

ما هیچ کادر پزشکی در هواپیما نداریم

احمدی افزود: “شاید باورتان نشود ، اما در کشتی تفریحی هیچ پزشک یا کادر پزشکی وجود ندارد. با این حال ، ناخدا و افسران عرشه از کنار ماه سرخ عبور می کنند و همچنین به ناخدا نیز اجازه داده می شود که در ضمیمه وارد عمل شود.” من توانستم به مرکز پزشکی بروم. اگر در سفر هستید ، باید با دارو مقابله کنید یا در موارد جدی تر ، اگر نزدیک ساحل باشید قایق های اضطراری به شما اعزام می شوند ، اما اگر مسافت بیشتر باشد ، یک مرکز قایق محلی برای سوار شدن در هلی کوپتر وجود دارد. انگشت را بریدند و با هلی کوپتر او را به بیمارستان منتقل کردند. “

زندگی در آب به معنای خوردن ماهی و میگو نیست

علاوه بر ابهامات زیادی که این نوع زندگی دارد ، یکی از رایج ترین آنها در مورد نوع غذایی است که این افراد مصرف می کنند. وی درباره غذاهای میان اقیانوس گفت: “بسیاری از مردم تصور می كنند كه ما به طور منظم ماهی و غذاهای دریایی می خوریم ، غذای ساده را در قایق های مخصوص منجمد می كنیم و آن را به یخچال منتقل می كنیم. معلوم شد وعده های غذایی از طریق منوی دو هفته ای ، صبحانه ، ناهار و شام از قبل ترتیب داده می شوند. گاهی اوقات ما به غذای تازه اشتیاق داریم اما چون آبی هستیم چاره ای جز تهیه چیزی نداریم. میوه ها ، کاهو ، سالاد و سبزیجات را فقط در دو هفته اول وقتی می توانیم به ساحل نزدیک شویم می خوریم و بعد فقط از میوه های منجمد ، سیب و. .. ما از آن استفاده می کنیم. “

ما در قایق یک اتاق بازی داریم

اولین چیزی که بعد از این جملات به ذهن خطور می کند خستگی از قرار گرفتن در آن شرایط است. اما آیا واقعاً همین است؟ هیچ ابزار سرگرم کننده ای روی تخته وجود ندارد و هیچ چیز هیجان انگیزی اتفاق نمی افتد؟ او می گوید: “من به عنوان یک همراه ، همیشه چند کتاب ، یک هارد دیسک پر از فیلم ، ابزار نقاشی و ابزار همراه دارم.” ما یک کتابخانه اسباب بازی داریم که کارمندان می توانند برای تفریح ​​دور هم جمع شوند. به یاد دارم یک بار آنها برای اتصال به تلویزیون ماهواره ای مشکل داشتند و ما فوتبال جام جهانی را با هم تماشا کردیم. علاوه بر این ، با توجه به شرایط خاص و مواردی مانند تعطیلات برای افزایش انرژی کارکنان ، مهمانی ها برگزار می شود. تمام خدمه دور هم جمع می شوند ، کیک و میز تهیه می کنند و بازی های مختلفی را انجام می دهند. این زمان ها می تواند کمی هیجان ایجاد کند و می تواند احساس بیماری در خانه و دوری از خانواده را کاهش دهد. با این حال ، پدر من فکر می کند دریا بسته است و وقتی دوره خدمت با تمام مشکلات به پایان می رسد ، می فهمید که چقدر به آن کار علاقه مند بودید. از آنجا که من فردی هستم که فقط یک مددکار و نگرانی ذهنی دارم و شاغل نیستم ، در طول سفر انرژی خود را از دست می دهم ، اما ملوانان با نگرانی و مسئولیت بیشتر ، فعالیت بدنی زیادی دارند ، حرفه خود را دوست دارند و این برای من جالب است. آره. “

عجیب ترین تجربه قایق رولینگ بود

ظاهراً هیجان این سبک زندگی با مشکلات آمیخته است. احمدی درباره یکی از عجیب ترین تجربیاتی که در طول سفر داشته گفت: “دردناک ترین و عجیب ترین چیز چرخش 20 تا 30 درجه بود. رولینگ مدل غرق شدن کشتی است. از آن خاطره خوبی ندارم. یادم می آید که همیشه روی دیوار می خوابیدم و در نوشیدن مایعات مشکل داشتم. این ضربات زیاد و طولانی است و شما باید 2 هفته در گهواره زندگی کنید! جالب است بدانید که به طور کلی غذاهای دست ساز در یخچال خانه برای افراد گرسنه در تمام ساعات شبانه روز مانند تخم مرغ آب پز ، سوسیس و غیره … اما رولینگ بوت هنگام جوشاندن ، فقط سیب زمینی آب پز در وعده های غذایی مختلف سرو می شود زیرا دارای هضم سنگین و آهسته ای برای كاهش حالت تهوع است. هنگامی كه آنها شنا می كنند ، آسانسور در دسترس نیست و شما باید در 6 طبقه رگ بالا و پایین بروید در حالی كه شما به طور مداوم به در و دیوار می زنید. نحوه برداشتن تلویزیون و میز با پیچ Zea باعث. بعضی اوقات در یخچال باز می شد و همه چیز را بیرون می ریخت. … »

من هرگز دزد دریایی ندیده ام ، اما …

به نظر می رسد مبارزه با دزدان دریایی قسمت ترسناک دیگری از این زندگی است. احمدی گفت: “دزدان دریایی بیشتر در دریای عدن دیده می شوند ، و من هرگز آنها را ملاقات و مشاهده نکرده ام.” البته همسرم که چندین بار مرا دیده است می گوید که آنها زیاد خطرناک نیستند و بیشتر وسایل را می دزدند. “تانکرهای نفتی از نظر نظامی ضعیف هستند زیرا در صورت بروز حادثه از سلاح علیه مردم استفاده نمی کنند و ما هیچ دفاعی در برابر دزدان دریایی نداریم!”

خیلی کم ، اما من همچنین با بچه ها سفر کردم

احمدی درباره همسر بودن برخی از خدمه سرنشین گفت: “به نظر من ، و به طور كلی ، اینكه یك زن در میان تجهیزات سنگین و صنعتی است ، فضا را هموارتر می كند.” بعضی اوقات با کمک شوهرم هدایای کوچکی تهیه می کنم و شیرینی تهیه می کنم تا حال و هوای افراد قایق را تغییر دهم. تعداد ناچیز ملوان ، همه را به همکاران و همسرانشان معرفی می کند و از حضور همسر یا همکارش برای ملوان اذیت نمی شود. خدمه همیشه مورد توجه نیستند و با احترام با شما رفتار می کنند. همسر بودن سایر ملوانان نیز در جو خوشایند و شادی ایجاد شده در روحیه من تأثیر مثبت دارد. گاهی اوقات زنان سفره ای برای رویدادهای خاص مانند نوروز می چینند و روح زندگی محیط کار خشک و خسته کننده ملوانان را می اندازند. به نظر عجیب می رسد ، اما من با بچه های 2 تا 11 ساله سفر کرده ام. “در یک زمان ، سه دختر از 7 تا 8 سال به مدت 80 روز در آب در کنار ما بودند ، اما چون به طور کلی تجهیزات بهداشتی وجود ندارد و خطر بیماری زیاد است ، کودکان با پدر زیاد سفر نمی کنند.”

انتهای پیام