گویی اینگونه است ، هرچه اوضاع کشور دشوارتر و دشوارتر می شود ، برخی سیاست ها وعده های غیرممکن و گسترده تری می دهند. این وضعیت به چندین دلیل وجود دارد. متأسفانه ، یکی از دلایل مبتنی بر تجربه بسیاری از سیاستمداران کشور این است که آنها به این نتیجه رسیده اند که هرچه در بسیج مردم موفقیت بیشتری کسب کنند ، توانایی رای گیری بیشتری خواهند داشت.
همانطور که در بسیاری از معادلات انتخاباتی دوره های پیشین ، به ویژه در دوره ریاست جمهوری ، شاهد شعارهایی جسورانه و لعاب آور بودیم و البته حملات خشونت آمیز به فضای دو قطبی می توانست به ارقام موفقیت منجر شود. در حال حاضر ، دو دسته از هرج و مرج را می توان در برخی شعارهای انتخاباتی درک کرد.
دسته اول این اغتشاشات مربوط به محتوای شعارها است. بنابراین ، هیچ سیستم منطقی و استدلالی در آنها یافت نمی شود. سیستمی که شامل دانستن مشکل ، دانستن گزینه ها و شرایط و طراحی یک متخصص در راه حل است. در واقع این سه عامل ستون فقرات همه وعده ها و شعارهای انتخاباتی است و اگر وعده در این زمینه ضعیف باشد ، از ابتدا تقریباً خالی است.
با این حال ، به نظر می رسد برخی از وعده های فعلی هیچ ارتباطی با این سه مرحله ندارند و فقط در خلا ارائه می شوند. این سردرگمی سرانجام در مدیریت اجرایی گروهی که این سفارشات را انجام می دهند ظاهر می شود و به صورت تناقض و ناکارآمدی ظاهر می شود. همانطور که در دوره های مختلف در دولت های قبلی اینگونه بود.
اما در حوزه اجتماعی گرداب دیگری وجود دارد. به عبارت دیگر ، مخلوطی از بیانات و شعارهای نامزدها و تلاقی این مجموعه در مواجهه با افکار عمومی ، سرانجام باعث ایجاد اضطراب ذهنی در جامعه از نظر خواسته ها ، انتظارات ، درک واقعیت ، امید به آینده ، اعتماد خواهد شد. در سیستم و مانند آن.
متأسفانه ، مانند گذشته ، به نظر می رسد برخی از سیاستمداران ما به جای اینکه به فکر امکان اجرای آن باشند ، هنوز در هنگام ارائه مطالب و شعارهای خود به فکر احیای موقت افکار عمومی هستند. این محرک موقتی ممکن است در کوتاه مدت به نفع آنها باشد ، اما در بلند مدت ، انباشت تقاضا نه تنها مشکلاتی ایجاد نمی کند ، بلکه کل سیستم مدیریتی کشور را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
در وضعیت فعلی کشور ، گفتن مشکلات نه هنر بزرگی است و نه یک شعار دهان سوز. وقتی در مکان عمومی هستید ، مردم عادی مشکلات نامزدها را به خوبی یا بهتر درک می کنند. دادن شعارهایی که پشتیبانی نمی شوند ، البته کار سختی نیست.
هنر سیاست در این زمینه متقاعد کردن با بیان راه حل های منطقی و دور نگه داشتن روند انتخابات از روش های مهیج است. امروز برای اطمینان از موفقیت دولت آینده ، بیش از هر چیز لازم است که رأی دهندگان به چنین هنری مجهز شوند ، شکافی که تاکنون کشور را پر کرده است.
* منتشر شده در روزنامه ایران