کشف مکانیسم‌ جدیدی برای کنترل درد

به گزارش خبر فوری و به نقل از Scientologyمحققان دانشگاه کیوشو در ژاپن مکانیسم ناشناخته ای را برای کنترل درد کشف کرده اند ، این گروهی از سلولهای تازه شناسایی شده در نخاع است که ممکن است یک هدف بالقوه برای افزایش اثر درمانی داروهای مسکن مزمن باشد.

اگرچه نورون ها ممکن است شناخته شده ترین سلول ها در سیستم عصبی مرکزی باشند ، اما در قرن نوزدهم. مجموعه ای از سلولهای غیر عصبی که در اواسط قرن یافت می شوند نیز از اهمیت بسیاری برخوردار هستند.

این سلولهای گلیال ، که در ابتدا نام معادل یونانی کلمه “چسب” را به خود اختصاص داده اند ، امروزه حتی محبوب تر از چسب هستند و در واقع عناصر اصلی در تنظیم رشد و عملکرد سلولهای عصبی در سیستم عصبی مرکزی هستند. آنها خواهند رفت

در میان انواع مختلف سلولهای گلیا ، آستروسیتها بیشترین فراوانی را در سیستم عصبی مرکزی دارند ، اما بر خلاف سلولهای عصبی در مناطق مختلف مغز ، محققان هنوز نتوانسته اند طبقه بندی آستروسیت ها را با ویژگی های متمایز درک کنند.

این تیم به سرپرستی محقق ماكوتو تسودا از دانشگاه كیوتو تنها گروه از آستروسیت های ستون فقرات را پیدا كرده اند كه در تولید حساسیت به درد نقش مهمی دارند.

این گروه از آسترویت ها که در دو لایه خارجی ماده خاکستری نزدیک پشت نخاع قرار دارند ، در مناطقی قرار دارند که اطلاعات عمومی مانند فشار ، درد و گرما را از بدن به مغز منتقل می کنند.

در آزمایش با موش ها ، محققان نشان داده اند که نورون هایی به نام NAergics باعث فعال شدن آستروسیت ها و افزایش حساسیت به درد می شوند.

یافته ها نشان می دهد که حذف سیگنالینگ این آستروسیت ها با نوراپی نفرین یا نوراپی نفرین ممکن است اثرات داروهای تجویز شده برای درد مزمن را تشدید کند.

برای آزمایش این ایده ، محققان موشهایی را طراحی کردند که پاسخ آستروسیتها به نوراپی نفرین به طور انتخابی مهار شد. به موش ها “دولوکستین” داده شد که می تواند سطح نورآدرنالین را در نخاع افزایش دهد.

درد مزمن در موش های تولید شده در این آزمایش با دولوکستین تشدید می شود ، که ایده محققان در مورد نقش آستروسیت ها را تأیید می کند.

تسودا افزود: “اگرچه هنوز به تحقیقات بیشتری در مورد استفاده بیشتر از داروها نیاز داریم ، اما این گروه امیدوار کننده از آستروسیت ها امیدوار هستند که توانایی درمانی داروها را برای درد مزمن تقویت کنند.

این تحقیق در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.

انتهای پیام