همانطور که من این یادداشت کوتاه را می نویسم، عربستان سعودی 2-1 آرژانتین را شکست داد و اولین ناراحتی جام جهانی 2022 را ایجاد کرد، زمانی که ایران در سال 2014 یک بر صفر به همان آرژانتین باخت. خیابان ها پر بود، البته نه به خاطر این پیروزی حریف! اما برای عملکرد پرافتخار تیم ملی ایران.
کوپر در جایی دیگر از کتاب “فوتبال علیه دشمن” می گوید: “وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر مهم می شود، دیگر فقط یک بازی نیست، فوتبال هرگز فوتبال نیست، این ورزش جنگ ایجاد می کند. حالا چه کسی در واقع یک پناهنده است. در اردوگاه دشمن در زمان جنگ بین کشور و دشمن و برای شکست کشورش دعا می کند!؟
عربستان سعودی که امروز آرژانتین را شکست داد، از نظر دموکراسی یکی از بدترین کشورهای جهان است، حتی درک اولیه ای از مفهوم انتخابات ندارد و تا چند سال پیش زنان حتی اجازه رانندگی نداشتند. . کشوری که مخالفان سیاسی خود را توصیف می کند و سیگار می کشد (پرونده خاشقجی)، اما آیا کسی به بازیکنان تیم عربستان برای حضور در جام جهانی یا دیدار با بن سلمان توهین می کند؟
آرژانتین، کشور شکست خورده امروزی و یکی از غول های فوتبال جهان، در سال 1978 با دنیل پارسارلا افسانه ای برای اولین بار قهرمان جام جهانی شد، اتفاقاً او یکی از بدنام ترین دیکتاتورهای آمریکای جنوبی در تمام اعصار بود. جام جهانی در اوج جدال ویدلا و حریفان برگزار شد و او حریفان خود را به سختی در هم کوبید که در تاریخ سیاسی آمریکای جنوبی به جنگ کثیف معروف شده است اما باز هم فوتبالیست های آرژانتینی به خواسته های خود جامه عمل پوشاندند. وظیفه حرفه ای؛ فوتبال برای شهرت و نام کشور و اتفاقاً قهرمان جهان شدند.
در سال 1982، ژنرال های آرژانتینی به جزایر فالکلند در اقیانوس اطلس جنوبی تحت سلطه بریتانیا حمله کردند تا از توجه جامعه و اعتراض عمومی در داخل آرژانتین بکاهند (آرژانتین ادعای ارضی نسبت به این جزایر دارد)، اما تقریباً شکست خوردند و توسط انگلیس هدایت شدند. تا دیکتاتوری نظامی ژنرال گالتیری در آرژانتین سرنگون شد.
اما در جام جهانی 1986 مکزیک این تیم ملی فوتبال آرژانتین بود که انتقام جنگ دیکتاتور نظامی آرژانتین با انگلیس را گرفت و مارادونا شاهکار انگلیس را با دو گل تکمیل کرد که با دست خود به ثمر رساند. توسط پیتر شلتون، یک انگلیسی، و به نام “دست خدا” او به طور عمومی اعلام کرد که دست خدا انتقام جنگ فالکلند است.
در بازی ایران و انگلیس در جام جهانی 2022 دیدم عده ای از هموطنانم طرفدار انگلیس بودند و لحظه های پیروزی را برای این تیم تعریف می کردند و این تیم را تشویق می کردند و در صد سال اخیر فعالانه حضور داشته است. درگیر در اشغال نظامی ایران که تنها دو بار در جنگ جهانی اول و دوم شرکت کرد.
چهار سال و پنج ماه پیش در تابستان 2018 و در جام جهانی روسیه، تقریباً همان بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران قهرمان کشورشان شدند و بازی‌های خود را با اسپانیا، پرتغال و پرتغال نمایش دادند. مراکش در خیابان ها و فضای مجازی محبوب بود، روسیه میزبان بزرگی بود و تیم ملی ایران یکی از میهمانان بزرگ جام جهانی 2018 بود، اما پس از چهار سال روسیه به شخصیت بدی در عرصه جهانی تبدیل شد و تیم ملی ایران هم در بین برخی از افراد خودش تبدیل به شخصیت بدی شده است، طبیعت بد صحنه داخلی شده و مستحق بدترین توهین هاست!
شاید تغییر افکار عمومی جهان در مورد روسیه تا حدودی درست باشد، اما ملی پوشان ایران بی انصافی مورد احترام قرار گرفته اند و در واقع با تلخی شایسته ترین و با استعدادترین فرزندان خاک و خاک هستند. و با ناراحتی شدید از دمای زیر صفر به بزرگترین استادیوم های جهان رسیده اند و آسیب های جدی دیده اند.در تیم ملی خود (بینی بیرانوند در بازی دیروز شکسته و خونین بود) امروز مورد حمله قرار گرفتند. برخی برای مردم خود خشت بوده اند آن را دریافت نکرده اند.
از فوتبالیست ها به ویژه از بازیکنان حرفه ای نباید انتظار کار سیاسی و فعالیت سیاسی داشت و این افراد برای فوتبال آموزش دیده اند و نه سواد سیاسی دارند و نه مهارت سیاسی و از نظر سنی هم چنین نبودند. رسیدن به بلوغ کار سیاسی و ورود به این گونه مسائل از اساس اشتباه است، اکثر این بازیکنان از دوران جوانی در محیط های منزوی و در باشگاه ها و اردوهای ملی حضور داشته اند و تنها امید از آنها این است که بهترین فوتبال را انجام دهند.
بعد از حرفه ای بودن فوتبال، اگر درس سیاسی و اجتماعی می خواندند و وارد آن رشته می شدند که محل ورود به حساب می آید، اما با تحصیلات ابتدایی و کلاس پنجم، نوشتن مانیفست سیاسی بیش از هر چیز مضحک است. !
در تاریخ یادم نمی‌آید و جایی نخوانده‌ام که فوتبالیستی در جام جهانی کار سیاسی بزرگی کرده باشد و امید جوانان ایرانی هم بیهوده است.
چهار سال پیش دماغی به کمک دروازه بان تیم ملی ایران آمد و از رونالدو پنالتی گرفت (این شوخی را خودش بیرانوند انجام داد) و قهرمان آن سال شد. اوج درد طاقت‌فرسا، گیجی و خونریزی پس از ضربه، خود گویای این است: ما برای چه کسی این دردها را می‌کشیم؟ چرا اینقدر ناسپاسی؟
کشور این روزها در شرایط سختی به سر می برد و هیچ کس منکر آن نیست، اما هدف قرار دادن وحدت ملی نتیجه ای جز این شکست شش دو برابر انگلیس نداشته و انگلیس با این حربه بارها ضرر و زیان به کشور ایران وارد کرده است. وحدت ملی ما را هدف قرار داده و آسیب های آن هنوز در تاریخ مردم ما مشهود و مشهود است و در نهایت این ضایعه به نام ایران ثبت شد نه به نام شخص یا جریان دیگری.
*دکترای روابط بین الملل، استاد دانشگاه و مدیر گروه مطالعات مناقشه و همکاری خاورمیانه در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه
6565