اخبار فرهنگی

عبدالوهاب شهیدی بیش از یک خواننده تمام‌عیار بود

در تمام این 99 سال ، او با خودش و موسیقی و شعر خود زندگی کرد ، بسیار تحسین شد و خرد خود را از دست نداد. طرفداران او مجموعه ای کنجکاو هستند …

به گزارش خبر فوری ، میر علیرضا میرعلی نقی ، نویسنده و پژوهشگر موسیقی در یک یادداشت روزنامه هموطن وی نوشت: “نمی توان گفت كه ما انتظار آن را نداریم ، اما می توان گفت كه هرگز انتظار آن را نداشتیم. چگونه می توان منتظر سفر چنین هنرمندی بود؟ سپس او تقریباً یك قرن آنطور را سپری كرد. باقی نماند ، زیرا سایه پایدار خواهد ماند. دیگر تعداد کمی از بازماندگان نیز وجود دارند. من دوست دارم در مورد کرامت آنها بیشتر بدانم.

استاد عبدالوهاب شهیدی چیزی فراتر از یک خواننده تمام عیار بود. توانایی های طبیعی و سلامتی روح و تنهایی پاک و بی حد و مرز موسیقی ، شعر ، طبیعت و دنیای بیکران طی سالیان گذشته در بسیاری از نقاط جهان ویژگی های خاصی را که نویسنده یادداشت ارائه داده به او بخشید. هر خواننده ای در تاریخ صد ساله موسیقی کلاسیک معاصر. ما آن را ندیده ایم و نمی دانیم. در اینجا اکتفا می کنم که با این مهم باید توجه بیشتری به عمق و وسعت میراث هنری وی داشته باشیم. یافتن خواننده ای که در کار خود در رشد کمیت و مراقبت از کیفیت بسیار قوی ، ریشه دار و بی وقفه بوده باشد ، ممکن است آسان نباشد. در کمترین سایه راحتی تسلیم نشوید ، شرافت هنر و هنرمند را بسیار ظریف نگه دارید ، مورد علاقه مردم و خصوصیات مطلوب باشید و در عین حال با فروتنی عزت خود را در هر خانه از کار و زندگی حفظ کنید.

در تمام این 99 سال ، او با خودش و موسیقی و شعر خود زندگی کرد ، بسیار تحسین شد و خرد خود را از دست نداد. مداحان وی مجموعه ای کنجکاو هستند و نویسنده ، کمی عاشق هنر و شخصیت استاد شهیدی ، برخی از آنها را فهرست کرده است. از جمله غلامحسین مین باشیان ، احسان یارشاطر ، داوود پیرنیا ، جین لوئیسون ، پرویز یاحقی برای جوانان خاص و نبوغی مانند سجاد پورقناد (موسیقی شناس و سردبیر هارمونی تک) و ادیب وحدانی (متخصص موسیقی متال و راک). بله ، شهیدی یک هنرمند بود. طعم معطر که همه دارندگان شیشه چشیده اند ، بوی زندگی فراوان هنر آنها. از رفتنم ناراحتم؛ از آنجا که او یکی از کسانی بود که در هر سنی می رود ، هنوز جای تردید است و من خوشحالم که در زندگی او به اندازه دارایی ناچیزم به او احترام گذاشتم و از عشق او نوشتم و جوابی از طرف من دریافت کردم پدر ، استاد و مهربان. گفت: تو با درد دل من با زبانت صحبت كردی و مرا از رنج او رها كردی. و سپس بیت جاودانه سعدی را تلاوت کرد:

به آن زمان ، وقت بدهید

تسلیم نشوید ، از زمان دور نباشید

“و او نمی دانست که وجود شیرین او برای ما معنا شده است ، و ما شاگردان پاک و نگاه نجیب او بودیم. زمین با آن بلندی باشد!”

انتهای پیام