گپ و گفتی با یکی از رکوردداران دوران کرونا

به گزارش خبر فوری ، نگین ضیایی یکی از جوانانی است که در سال گذشته حبس شده اند. او چهار بار برای نمایش جدید خود قیام کرده است و هر بار ویروس کرونا او و تیمش را شکست می دهد. البته این شکست طاقت فرسا نبود ، زیرا او توانست طی دو شب بازی خود را در دو مرحله به روی صحنه ببرد.

نگین ضیایی از آوریل 2016 در نمایش “مورفی” در سالن سایه تئاتر شهر بازی می کند.

اولین تعطیلات نمایشی دوران کرونا ، در مارس 2017 ، توسط این گروه خنثی شد.

پس از بازگشایی تئاتر در تابستان گذشته ، این گروه بازی خود را مجدداً اجرا كردند ، كه بار دیگر شاهد افزایش بیماری عروق كرونر قلب و بسته شدن مشاغل سه گروه (كه در آن زمان شامل فیلم و تئاتر بود) بود. از اجرا.

اعضای جوان گروه تمام این ماه ها را به فکر اجرای نمایش خود در زمستان سال گذشته هنگام بازگشایی تئاتر گذراندند. امسال از روز هشتم ماه به روی صحنه می رود اما چند ساعت قبل از اولین اکران اعلام شد که تهران در حالت نارنجی است و سینما و تئاتر به طور خودکار تعطیل می شوند. ، و اینگونه بود که نمایش یک شب “مورفی” به نمایش درآمد. این صحنه ادامه داشت زیرا مخاطبانی که برای دیدن اولین اجرای این نمایش بلیط خریده اند نمی توانند دست خالی به خانه برگردند.

این تعطیلی البته خیلی زود لغو شد ، زیرا در جستجوی کارگردانان تئاتر و سینما ، تئاتر و فیلم از گروه سوم به گروه دوم منتقل شدند. بنابراین قرار بود که آنها در تاریخ 6 آوریل به روی صحنه بروند.

نمایش “مورفی” نیز در همان گروه بود و روز یکشنبه ، 6 آوریل ، دوباره طعم صحنه را چشید ، اما این اجرای دیرهنگام خیلی زود از دست رفت ، این بار با تغییر رنگ تهران از نارنجی به قرمز به دلیل وجود دو شغل گروهی. بسته

نگین ضیایی ، کارگردان نمایش ، که می داند در این شرایط دشوار نمی تواند کار کند ، گفت: “تنها چیزی که به تیم هایی مانند ما کمک می کند تا در این شرایط آسیب های خود را برطرف کنند ، حمایت مالی و تقاضا است. این ضرر است.

وی هزینه بالای تهیه نمایش را در زیر بیان می کند: هزینه تهیه یک اجرا است. آموزش ، لوازم ، مباحث تبلیغاتی و غیره هرکدام هزینه های خاص خود را دارند و در آن شرایط منطقی ترین کاری که می توانیم انجام دهیم مطالبه خسارت است.

این کارگردان جوان در مورد موضوع دیگری صحبت می کند: حساب دیگر میزان کمک های مالی است. مورد تأیید شده برای گروههایی مانند ما در سال 1998 و 1999 واقع شده است ، وضعیت در سال 1400 تغییر کرده و البته میزان کمکهای مالی و هزینه ها نیز باید افزایش یابد.

ضیایی افزود: گروه های جوان معمولاً بدون تولیدکننده و بودجه فعالیت می کنند. در این مدت اغلب ما با گره برخورد کرده ایم ، اما شاید تنها چیزی که کمی جبران می کند حمایت مالی است.

وی ادامه می دهد: تیم ما جوان و باانگیزه است. در طول این مدت ، ما دائماً از یکدیگر برای داشتن این نمایش برای همیشه دلجویی کرده ایم ، اما تاکنون حتی هزار تومان به عنوان غرامت یا کمک هزینه دریافت نکرده ایم. در ماه اکتبر اعلام شد که در ازای فروش دو بلیط ، مرکز هنرهای نمایشی یک بلیط اضافه می کند و محل برگزاری درصدی را دریافت نمی کند ، اما نمایش ما عملی نشد.

ضیایی می افزاید: برای فروردین اعلام شد گروه هایی که نمی خواهند عملکردی بدهند می توانند جبران شوند اما ما می خواستیم بدهیم. در هر صورت ، هیچ وقت حق دریافت بورسیه را نگرفتیم.

وی در پاسخ به این سال که آیا در صورت بازگشایی سالن تئاتر مجدداً تئاتر بازگشایی می شود ، گفت: “گروه ما از نظر ذهنی در حدی است که می توانند انجام دهند ، اما مشکل ما اقتصادی است. باید ببینیم چه زمانی این افتتاح مجدد انجام می شود. به مدت دو سال بازی کنید ، هیچ رژیم غذایی به اعضای گروه پول نمی دهد و اوضاع هر روز بدتر می شود. اما آنها باید به تئاتر و کارآفرینان محلی کمک کنند. دست ها در بسیاری از نقاط کوتاه است اما ما می خواهیم از خانواده حمایت مالی کنیم.

انتهای پیام