رضا پورحسین رئیس دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران با اشاره به کودک بودن کودک گفت: کودکان مینیاتور بزرگترها نیستند. پس باید به سراغ آنها برویم و اجازه ندهیم بچه ها به سمت ما بیایند.
به گفته این روانشناس، کودک بذری کاشته است و ما بزرگترها فقط باید باغبان خوبی باشیم و زمینه رشد و نمو آن را فراهم کنیم. باید بدانیم هدفمان چیست؟ در مورد کدام بچه ها صحبت می کنیم؟ وقتی می گوییم کودک متعادل است یعنی چه؟
دکتر پورحسین تمدن نوین اسلامی را متوازن توصیف کرد و افزود: راهبرد ما برای تربیت فرزندان بر اساس تربیت اسلامی چیست؟ استراتژی یعنی چه؟ نکته این است که اهداف و مسیرها به معنای استراتژی نیست. در راهپیمایی اربعین همه می دانند که باید از کدام راه بروند، پس لازم است ما به عنوان باغبان نه نجار زمینه های معارف اسلامی را برای رشد و یادگیری کودکان فراهم کنیم.
به گفته این روانشناس کودک، گاهی حرکت به سمت تربیت اسلامی باید مکانیزم باشد نه محتوا. زیرا آن مکانیسم محتوای خود را می سازد.
پورحسین به دو انقلاب ارتباطی و شناختی اشاره کرد و اظهار داشت: بر اساس این دو انقلاب می توانیم سازوکارهایی را انتخاب کرده و به کار بگیریم تا فرزندان خود را به آن مقطع تحصیلی برسانیم.
به گفته وی فردی که تکلیفش مشخص نیست چگونه می تواند در ارتباطات بین فردی موفق باشد؟ چگونه می توانیم دیگران را تا زمانی که مجهز نشده اند آموزش دهیم؟ اول باید خرج فرزندمان را بدهیم و بعد به جامعه بفرستیم.
زمانی کانون پرورش فکری متولی اصلی کودکان و نوجوانان و راهنما و فرهنگ ساز بود، گفت: امروز کانون به یک وزارتخانه تبدیل شده و باید تعدیل هایی اندیشید. برای بازگشت به آن زمان به همین دلیل لازم است کانون به فکر رساندن کودکان به سطح کودک باشد.
به گفته وی ما باید فرزندمان را برای رویارویی با دنیا آماده کنیم و فرزند زمانه خود باشیم. بچه های امروزی بمباران اطلاعات هستند و باید آنها را تجهیز کنیم تا بتوانند راه درست را انتخاب کنند. آیا آموزش و پرورش ما و سازمان هایی مانند کانون این راه را برای کودکان باز کرده است؟ مطمئن نیستم.
پورحسین با اشاره به اینکه کشورهایی که در نشر علم مشکل دارند به سمت نخبه گرایی حرکت می کنند، گفت: اگر هزار نخبه داشته باشیم که به هر دلیلی مهاجرت کرده و کشور را ترک می کنند با فقر دانش و مهارت مواجه می شویم، بنابراین باید علم و دانش را منتشر کنیم. دانش مهارت ها و سازمان هایی مانند کانون نقش بسیار موثری در این زمینه دارند.
به گفته این روانشناس، کودک امروزی بی صاحب است. نه والدین آن را خوب می دانند و نه مراکزی مثل کانون که زمانی متولی اصلی کودکان و نوجوانان بود و در آن زمینه کلیدی و راهبردی بود و کتاب ها، نمایش ها و فیلم هایش با هوش و زبان کودکانه همخوانی داشت. ، امروز نیز نقش خود را حفظ کرده و جایگاه خود را حفظ کرده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان